வியாழன், 30 ஏப்ரல், 2020
மே நாள் சூளுரை : மனிதகுலத்தை அச்சுறுத்தும் கொரானா – தோற்றது முதலாளித்துவம் ! மாற்று சோசலிசமே !
மே நாள் சூளுரை : மனிதகுலத்தை அச்சுறுத்தும் கொரானா – தோற்றது முதலாளித்துவம் ! மாற்று சோசலிசமே !
அன்பார்ந்த உழைக்கும் மக்களே,
கொரானா வைரஸ் தாக்குதலால் இன்று உலகமே உறைந்து கிடக்கிறது. 184 -க்கும் மேற்பட்ட நாடுகளில் ஊரடங்கு. 30 லட்சத்திற்கும் மேற்பட்டோரை வைரஸ் தொற்றியுள்ளது. இறப்பு எண்ணிக்கை இரண்டு லட்சத்தை தாண்டிவிட்டது. பொருளாதர நெருக்கடி கொள்ளைநோய் கொரானாவைவிட பல மடங்கு அச்சுறுத்திக் கொண்டுள்ளது.
நாட்டின் மருத்துவத்துறையில் சுமார் 80% தனியார்மயம். அரசு மருத்துவமனைகளில் போதிய கட்டமைப்பு வசதிகள் இல்லை. விரிவான பி.சி.ஆர் பரிசோதனை செய்வதற்கான மையங்கள் இல்லை. மருத்துவப் பணிகளுக்கு போதிய நிதி ஒதுக்கவில்லை. மருத்துவர்கள், தூய்மை பணியாளர்களுக்கு பாதுகாப்பு உடைகள், வசதிகள் இல்லை.
ஊரடங்கில் உள்ள மகக்ளுக்கு உரிய நிவாரணமும் வழங்கவில்லை. இந்திய உணவுக்கிடங்கில் 8 கோடி டன் உணவுப் பொருட்கள் நிரம்பி வழிந்த போதும், மத்திய மாநில அரசுகளோ 20 கிலோ அரிசி, ஒரு கிலோ எண்ணெய், பருப்பு, 1000 ரூபாய் நிவாரணம் என உழைக்கும் மக்களை பிச்சைக்காரர்களைப் போல் நடத்துகின்றன. பெருவாரியான உழைக்கும் மக்கள் நோய் அச்சத்தாலும், உணவின்றியும் உயிரை கையில் பிடித்துக்கொண்டு நடைப்பிணமாக வாழ்கிறார்கள்.
கொரானாவை கட்டுப்படுத்துவதை விட ஊரடங்கை பயன்படுத்தி மக்கள் உரிமையை மறுப்பதிலும், தொழிலாளர்களின் உரிமைகளை பறிப்பதிலும்தான் தீவிரம் காட்டி வருகிறது மோடி அரசு. தொழிலாளர்கள் போராடிப் பெற்ற 8 மணி நேர வேலை உரிமையை பறித்து 12 மணி நேரமாகவும், 44 தொழிலாளர்நல சட்டங்களை வெட்டிச்சுருக்கி நான்கு தொகுப்புகளாக மாற்றவும் அவசர சட்டம் கொண்டுவரப்பட்டுள்ளது.
வேலையின்மையும், ஏற்றத்தாழ்வும் அதிகரித்துக் கொண்டே செல்கிறது. 70 சதவீத (95 கோடி) மக்களின் சொத்து மதிப்பைவிட நான்கு மடங்கு அதிகமாக ஒரு சதவீத பணக்காரர்களிடம் சொத்து குவிந்துள்ளது என்கிறது சமீபத்தில் வெளிவந்த ஆக்ஸ்ஃபாம் அறிக்கை. வேலையற்றவர்கள், வாங்கும் சக்தியற்றவர்கள் ஒழிக்கப்படவேண்டும் என்பதுதான் அம்பானி – அதானிகளின் எண்ணம். இப்போது கொள்ளை நோய் கொரானாவும் இவர்களுக்கு துணை சேர்ந்திருக்கிறது. பொருளாதார நெருக்கடி – பட்டினிச்சாவையும் கொரானா கணக்கில் எழுதி விடுவார்கள். தோற்று, திவாலாகிப் போனதுடன் மக்களுக்கு எதிரானதாகவே மாறிப் போயுள்ள இந்த அரசுக் கட்டமைப்பில் மக்களின் எந்தவொரு பிரச்சனையையும் தீர்க்க முடியாது என்பது கொரானாவிலும் நிரூபிக்கப்பட்டு வருகிறது.
நம் நாடு மட்டுமல்ல, அமெரிக்கா போன்ற வல்லரசுகளே கொரானாவை கட்டுப்படுத்த முடியாமல் ஆட்டங்கண்டு போயுள்ளன. அமெரிக்காவில் கொரானா மரணங்களின் எண்ணிக்கை 50 ஆயிரத்தை கடந்து விட்டது. இங்கிலாந்து, பிரான்சு, இத்தாலி போன்ற முதலாளித்துவ நாடுகளில் நடக்கும் மரணங்களை கண்டு அந்நாட்டு அரசுகளெல்லாம் அலறுகின்றன. “எங்கள் நாட்டு மக்களை காப்பாற்ற முடியாத கையறு நிலையில் இருக்கிறோம்’’ என்று இத்தாலி பிரதமர் வெளிப்படையாக சொல்லி கண்ணீர் விட்டு அழுது கொண்டே பேட்டி அளிக்கிறார். காரணம், இத்தாலியில் மருத்துவத்துறையில் 85 சதவீதம் தனியார் கையில் உள்ளது. அங்கு மட்டுமல்ல, பிரிட்டன், ஸ்பெயின், பிரான்சு, ஜெர்மனி போன்ற நாடுகளிலும் இதுதான் நிலை.
அரசாங்கம் எல்லா விசயங்களிலும் தலையிடக்கூடாது; சந்தையே அனைத்தையும் தீர்மானிக்கும் என்ற புதிய தாராளவாதக் கொள்கையின் தோல்வியை பளிச்சென்று காட்டியுள்ளது கொரானா. பொதுசுகாதாரம், மருத்துவம், பொதுக்கல்வி, பொது விநியோகம் போன்றவைகளை எல்லாம் மக்களுக்கு கொடுப்பது அரசுகளின் வேலை இல்லை. அதை தனியார்கள் பார்த்துக் கொள்ளட்டும் என்ற புதிய தாராளவாதக் கொள்கையின் விளைவால் முதலாளித்துவ நாடுகளில் மக்கள் சேவைகள் அனைத்தும் தனியார் கையில் உள்ளது. இதனால் தான் தொற்றுநோயை கட்டுப்படுத்த முடியாமல் முதலாளித்துவ அரசுகள் தோல்வியடைந்துள்ளன.
கொரானா வைரஸ் தாக்குதல் குறித்து உலக சுகாதார நிறுவனமும் முன்கூட்டியே எச்சரிக்கை விடுத்த போதும் பல முதலாளித்துவ நாடுகள் அதை அலட்சியம் செய்தன. ஊரடங்கை அறிவித்த பின்பும் பொருளாதார நெருக்கடியைக் காட்டி பெரிய பெரிய வணிக நிறுவனங்கள், கேளிக்கை விடுதிகள், மதுபான கடைகள், பல தொழிற்சாலைகளை இயங்க அனுமதித்தன. இதன் விளைவாக வைரஸ் தொற்று வேகம் அதிகரித்தது.
ஆனால், அதைக் கட்டுப்படுத்துவதற்கான மருத்துவ கட்டமைப்பு அந்நாட்டு அரசுகளிடம் இல்லை. வெண்டிடேட்டர், மாஸ்க், பாதுகாப்பு உடைகள் போன்ற அடிப்படையான மருத்துவ உபகரணங்கள் கூட இல்லை. நாள்தோறும் ஆயிரக்கணக்கில் மக்கள் சாகிறார்கள். அவர்களை புதைக்கக்கூட இடுகாட்டில் இடமில்லை. இத்தாலியின் வீதிகள் எங்கும் பிணங்கள், யாரும் எடுத்து அடக்கம் செய்யவும் முன் வருவதில்லை.
முதலாளித்துவ நாடுகளில் மருத்துவச் செலவு அதிகம் என்பதால் கொரானாவினால் பாதிக்கப்பட்டவர்கள் பலருக்கு மருத்துவம் பார்ப்பதில்லை. குறிப்பாக, 70 வயதைக் கடந்த முதியவர்களுக்கு மருத்துவம் பார்க்க வேண்டாம் என இத்தாலியும், பிரான்சும் கைவிடுகின்றன. அமெரிக்காவில் ஏழை கருப்பின மக்கள் தான் அதிகம் சாகிறார்கள் என்பதில் இருந்தே ஏழைகளில் நிலையை புரிந்து கொள்ளலாம்.
உலக முதலாளித்துவ கட்டமைப்பில் எந்த ஒரு தயாரிப்புகளும் கண்டுபிடிப்புகளும் சந்தையின் தேவையைப் பொறுத்தே முக்கியத்துவம் பெறுகின்றன. புதிய தாராளவாதக் கொள்கை நமது அனைத்து தேவைகளையும் கார்ப்பரேட்டுகளிடம் ஒப்படைத்து விட்டது. 50 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக நோய் தடுப்பு மருந்து தயாரிப்பதை விட அதிக லாபம் கொண்ட அழகு சாதன பொருட்களை தயாரிப்பதிலும், கண்டுபிடிப்பதிலும் தான் அதிக முக்கியத்துவம் அளிக்கப்பட்டு வருகின்றன. பெரிய வல்லரசு என பீற்றிக் கொண்ட நாடுகளுக்கு சொந்த நாட்டு மக்களை தொற்றுநோயில் இருந்து காக்க வழியுமில்லை; சோறு போடவும் வக்கில்லை. முதலாளித்துவத்தின் அரசியல், பொருளாதாரம், சமூகம் என அனைத்து கட்டமைப்பும் நெருக்கடியில் சிக்கி அழுகி நாறிக்கொண்டுள்ளதை கொரானா வெளிச்சம் போட்டு காட்டுகிறது.
உலகளவில் சீனா போன்ற முன்னாள் சோசலிச நாடும் மற்றும் கியூபா போன்ற மக்கள் நல அரசுகளும் மட்டுமே கொரானாவை கட்டுப்படுத்துவதில் முன்நிற்கின்றன. இதற்கு காரணம் அந்நாட்டு புரட்சிகளின் போது ஏற்படுத்தப்பட்டிருந்த சோசலிச கட்டமைப்பு. உலகையே ஆண்ட பிரிட்டன் தனது நாட்டு மக்கள் 600 பேரை காக்கும்படி கியூபாவிடம் கைகூப்பி உதவி கோரியது. கியூபாவும், தென்கொரியாவும் மருத்துவர்களை பிறநாட்டு மக்களைக் காப்பற்ற அனுப்பிக் கொண்டுள்ளன. கொரானா நோயை கண்டறிந்தவுடன் 10 நாட்களில் 1200 படுக்கை வசதி கொண்ட இரண்டு மருத்துவமனையை கட்டி முடித்து கொரானாவைக் கட்டுப்படுத்தியது சீனா.
இன்னொரு பக்கம், தனிவுடைமை எனும் முதலாளித்துவக் கொள்கையை சொர்க்கம் என பீற்றி வந்த ஸ்பெயினும், அயர்லாந்தும் இப்போது தனியார் மருத்துவமனைகளை அரசுடைமையாக்கியுள்ளன. 1990 களின் தொடக்கத்தில் புதிய தாராளவாத உலகத்தை முன்னறிவித்த மார்க்கரெட் தாட்சரின் பிரிட்டனில் தனிமையில் வாடும் 15 லட்சம் முதியவர்களைப் பராமரிக்க 5 லட்சம் இளைஞர்கள் தன்னார்வலர்களாக முன் வந்திருக்கிறார்கள். தேசிய மருத்துவ சேவையில் தொண்டர்களாகப் பணியாற்ற 7.5 லட்சம் இளைஞர்கள் பதிவு செய்திருக்கின்றனர். மக்களின் தேவைகள் அனைத்தையும் நிர்வாகம் செய்யும் பொருட்டு 4300 வட்டார உதவிக்குழுக்களை அந்நாட்டு மக்கள் உருவாக்கி இருக்கிறார்கள். முதலாளித்துவ சந்தைப் பொருளாதாரத்தின் தோல்விக்கு வேறென்ன சான்றுகள் வேண்டும்?
தொற்றுநோய் அபாயங்களில் இருந்தும், பொருளாதார நெருக்கடியில் இருந்தும் மனிதகுலத்தைக் காக்க முதலாளித்துவ சந்தைக்கான உற்பத்தி, அறிவியல் கண்டுபிடிப்புகள் என்பதை சமூகத்தின் தேவைக்கானதான மாற்றியமைக்க வேண்டும். அதற்கு தோற்றுப்போன முதலாளித்துவத்தை தூக்கியெறிந்து, சோசலிசத்தை படைக்க வேண்டும். நம் நாட்டில் பாட்டாளி வர்க்கத்தின் தலைமையில் புதிய ஜனநாயகப் புரட்சியை நடத்தி முடிக்க மே நாளில் சூளுரைப்போம்!
நன்றி : வினவு இணையதளம்
அன்பார்ந்த உழைக்கும் மக்களே,
கொரானா வைரஸ் தாக்குதலால் இன்று உலகமே உறைந்து கிடக்கிறது. 184 -க்கும் மேற்பட்ட நாடுகளில் ஊரடங்கு. 30 லட்சத்திற்கும் மேற்பட்டோரை வைரஸ் தொற்றியுள்ளது. இறப்பு எண்ணிக்கை இரண்டு லட்சத்தை தாண்டிவிட்டது. பொருளாதர நெருக்கடி கொள்ளைநோய் கொரானாவைவிட பல மடங்கு அச்சுறுத்திக் கொண்டுள்ளது.
நாட்டின் மருத்துவத்துறையில் சுமார் 80% தனியார்மயம். அரசு மருத்துவமனைகளில் போதிய கட்டமைப்பு வசதிகள் இல்லை. விரிவான பி.சி.ஆர் பரிசோதனை செய்வதற்கான மையங்கள் இல்லை. மருத்துவப் பணிகளுக்கு போதிய நிதி ஒதுக்கவில்லை. மருத்துவர்கள், தூய்மை பணியாளர்களுக்கு பாதுகாப்பு உடைகள், வசதிகள் இல்லை.
ஊரடங்கில் உள்ள மகக்ளுக்கு உரிய நிவாரணமும் வழங்கவில்லை. இந்திய உணவுக்கிடங்கில் 8 கோடி டன் உணவுப் பொருட்கள் நிரம்பி வழிந்த போதும், மத்திய மாநில அரசுகளோ 20 கிலோ அரிசி, ஒரு கிலோ எண்ணெய், பருப்பு, 1000 ரூபாய் நிவாரணம் என உழைக்கும் மக்களை பிச்சைக்காரர்களைப் போல் நடத்துகின்றன. பெருவாரியான உழைக்கும் மக்கள் நோய் அச்சத்தாலும், உணவின்றியும் உயிரை கையில் பிடித்துக்கொண்டு நடைப்பிணமாக வாழ்கிறார்கள்.
கொரானாவை கட்டுப்படுத்துவதை விட ஊரடங்கை பயன்படுத்தி மக்கள் உரிமையை மறுப்பதிலும், தொழிலாளர்களின் உரிமைகளை பறிப்பதிலும்தான் தீவிரம் காட்டி வருகிறது மோடி அரசு. தொழிலாளர்கள் போராடிப் பெற்ற 8 மணி நேர வேலை உரிமையை பறித்து 12 மணி நேரமாகவும், 44 தொழிலாளர்நல சட்டங்களை வெட்டிச்சுருக்கி நான்கு தொகுப்புகளாக மாற்றவும் அவசர சட்டம் கொண்டுவரப்பட்டுள்ளது.
வேலையின்மையும், ஏற்றத்தாழ்வும் அதிகரித்துக் கொண்டே செல்கிறது. 70 சதவீத (95 கோடி) மக்களின் சொத்து மதிப்பைவிட நான்கு மடங்கு அதிகமாக ஒரு சதவீத பணக்காரர்களிடம் சொத்து குவிந்துள்ளது என்கிறது சமீபத்தில் வெளிவந்த ஆக்ஸ்ஃபாம் அறிக்கை. வேலையற்றவர்கள், வாங்கும் சக்தியற்றவர்கள் ஒழிக்கப்படவேண்டும் என்பதுதான் அம்பானி – அதானிகளின் எண்ணம். இப்போது கொள்ளை நோய் கொரானாவும் இவர்களுக்கு துணை சேர்ந்திருக்கிறது. பொருளாதார நெருக்கடி – பட்டினிச்சாவையும் கொரானா கணக்கில் எழுதி விடுவார்கள். தோற்று, திவாலாகிப் போனதுடன் மக்களுக்கு எதிரானதாகவே மாறிப் போயுள்ள இந்த அரசுக் கட்டமைப்பில் மக்களின் எந்தவொரு பிரச்சனையையும் தீர்க்க முடியாது என்பது கொரானாவிலும் நிரூபிக்கப்பட்டு வருகிறது.
நம் நாடு மட்டுமல்ல, அமெரிக்கா போன்ற வல்லரசுகளே கொரானாவை கட்டுப்படுத்த முடியாமல் ஆட்டங்கண்டு போயுள்ளன. அமெரிக்காவில் கொரானா மரணங்களின் எண்ணிக்கை 50 ஆயிரத்தை கடந்து விட்டது. இங்கிலாந்து, பிரான்சு, இத்தாலி போன்ற முதலாளித்துவ நாடுகளில் நடக்கும் மரணங்களை கண்டு அந்நாட்டு அரசுகளெல்லாம் அலறுகின்றன. “எங்கள் நாட்டு மக்களை காப்பாற்ற முடியாத கையறு நிலையில் இருக்கிறோம்’’ என்று இத்தாலி பிரதமர் வெளிப்படையாக சொல்லி கண்ணீர் விட்டு அழுது கொண்டே பேட்டி அளிக்கிறார். காரணம், இத்தாலியில் மருத்துவத்துறையில் 85 சதவீதம் தனியார் கையில் உள்ளது. அங்கு மட்டுமல்ல, பிரிட்டன், ஸ்பெயின், பிரான்சு, ஜெர்மனி போன்ற நாடுகளிலும் இதுதான் நிலை.
அரசாங்கம் எல்லா விசயங்களிலும் தலையிடக்கூடாது; சந்தையே அனைத்தையும் தீர்மானிக்கும் என்ற புதிய தாராளவாதக் கொள்கையின் தோல்வியை பளிச்சென்று காட்டியுள்ளது கொரானா. பொதுசுகாதாரம், மருத்துவம், பொதுக்கல்வி, பொது விநியோகம் போன்றவைகளை எல்லாம் மக்களுக்கு கொடுப்பது அரசுகளின் வேலை இல்லை. அதை தனியார்கள் பார்த்துக் கொள்ளட்டும் என்ற புதிய தாராளவாதக் கொள்கையின் விளைவால் முதலாளித்துவ நாடுகளில் மக்கள் சேவைகள் அனைத்தும் தனியார் கையில் உள்ளது. இதனால் தான் தொற்றுநோயை கட்டுப்படுத்த முடியாமல் முதலாளித்துவ அரசுகள் தோல்வியடைந்துள்ளன.
கொரானா வைரஸ் தாக்குதல் குறித்து உலக சுகாதார நிறுவனமும் முன்கூட்டியே எச்சரிக்கை விடுத்த போதும் பல முதலாளித்துவ நாடுகள் அதை அலட்சியம் செய்தன. ஊரடங்கை அறிவித்த பின்பும் பொருளாதார நெருக்கடியைக் காட்டி பெரிய பெரிய வணிக நிறுவனங்கள், கேளிக்கை விடுதிகள், மதுபான கடைகள், பல தொழிற்சாலைகளை இயங்க அனுமதித்தன. இதன் விளைவாக வைரஸ் தொற்று வேகம் அதிகரித்தது.
ஆனால், அதைக் கட்டுப்படுத்துவதற்கான மருத்துவ கட்டமைப்பு அந்நாட்டு அரசுகளிடம் இல்லை. வெண்டிடேட்டர், மாஸ்க், பாதுகாப்பு உடைகள் போன்ற அடிப்படையான மருத்துவ உபகரணங்கள் கூட இல்லை. நாள்தோறும் ஆயிரக்கணக்கில் மக்கள் சாகிறார்கள். அவர்களை புதைக்கக்கூட இடுகாட்டில் இடமில்லை. இத்தாலியின் வீதிகள் எங்கும் பிணங்கள், யாரும் எடுத்து அடக்கம் செய்யவும் முன் வருவதில்லை.
முதலாளித்துவ நாடுகளில் மருத்துவச் செலவு அதிகம் என்பதால் கொரானாவினால் பாதிக்கப்பட்டவர்கள் பலருக்கு மருத்துவம் பார்ப்பதில்லை. குறிப்பாக, 70 வயதைக் கடந்த முதியவர்களுக்கு மருத்துவம் பார்க்க வேண்டாம் என இத்தாலியும், பிரான்சும் கைவிடுகின்றன. அமெரிக்காவில் ஏழை கருப்பின மக்கள் தான் அதிகம் சாகிறார்கள் என்பதில் இருந்தே ஏழைகளில் நிலையை புரிந்து கொள்ளலாம்.
உலக முதலாளித்துவ கட்டமைப்பில் எந்த ஒரு தயாரிப்புகளும் கண்டுபிடிப்புகளும் சந்தையின் தேவையைப் பொறுத்தே முக்கியத்துவம் பெறுகின்றன. புதிய தாராளவாதக் கொள்கை நமது அனைத்து தேவைகளையும் கார்ப்பரேட்டுகளிடம் ஒப்படைத்து விட்டது. 50 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக நோய் தடுப்பு மருந்து தயாரிப்பதை விட அதிக லாபம் கொண்ட அழகு சாதன பொருட்களை தயாரிப்பதிலும், கண்டுபிடிப்பதிலும் தான் அதிக முக்கியத்துவம் அளிக்கப்பட்டு வருகின்றன. பெரிய வல்லரசு என பீற்றிக் கொண்ட நாடுகளுக்கு சொந்த நாட்டு மக்களை தொற்றுநோயில் இருந்து காக்க வழியுமில்லை; சோறு போடவும் வக்கில்லை. முதலாளித்துவத்தின் அரசியல், பொருளாதாரம், சமூகம் என அனைத்து கட்டமைப்பும் நெருக்கடியில் சிக்கி அழுகி நாறிக்கொண்டுள்ளதை கொரானா வெளிச்சம் போட்டு காட்டுகிறது.
உலகளவில் சீனா போன்ற முன்னாள் சோசலிச நாடும் மற்றும் கியூபா போன்ற மக்கள் நல அரசுகளும் மட்டுமே கொரானாவை கட்டுப்படுத்துவதில் முன்நிற்கின்றன. இதற்கு காரணம் அந்நாட்டு புரட்சிகளின் போது ஏற்படுத்தப்பட்டிருந்த சோசலிச கட்டமைப்பு. உலகையே ஆண்ட பிரிட்டன் தனது நாட்டு மக்கள் 600 பேரை காக்கும்படி கியூபாவிடம் கைகூப்பி உதவி கோரியது. கியூபாவும், தென்கொரியாவும் மருத்துவர்களை பிறநாட்டு மக்களைக் காப்பற்ற அனுப்பிக் கொண்டுள்ளன. கொரானா நோயை கண்டறிந்தவுடன் 10 நாட்களில் 1200 படுக்கை வசதி கொண்ட இரண்டு மருத்துவமனையை கட்டி முடித்து கொரானாவைக் கட்டுப்படுத்தியது சீனா.
இன்னொரு பக்கம், தனிவுடைமை எனும் முதலாளித்துவக் கொள்கையை சொர்க்கம் என பீற்றி வந்த ஸ்பெயினும், அயர்லாந்தும் இப்போது தனியார் மருத்துவமனைகளை அரசுடைமையாக்கியுள்ளன. 1990 களின் தொடக்கத்தில் புதிய தாராளவாத உலகத்தை முன்னறிவித்த மார்க்கரெட் தாட்சரின் பிரிட்டனில் தனிமையில் வாடும் 15 லட்சம் முதியவர்களைப் பராமரிக்க 5 லட்சம் இளைஞர்கள் தன்னார்வலர்களாக முன் வந்திருக்கிறார்கள். தேசிய மருத்துவ சேவையில் தொண்டர்களாகப் பணியாற்ற 7.5 லட்சம் இளைஞர்கள் பதிவு செய்திருக்கின்றனர். மக்களின் தேவைகள் அனைத்தையும் நிர்வாகம் செய்யும் பொருட்டு 4300 வட்டார உதவிக்குழுக்களை அந்நாட்டு மக்கள் உருவாக்கி இருக்கிறார்கள். முதலாளித்துவ சந்தைப் பொருளாதாரத்தின் தோல்விக்கு வேறென்ன சான்றுகள் வேண்டும்?
தொற்றுநோய் அபாயங்களில் இருந்தும், பொருளாதார நெருக்கடியில் இருந்தும் மனிதகுலத்தைக் காக்க முதலாளித்துவ சந்தைக்கான உற்பத்தி, அறிவியல் கண்டுபிடிப்புகள் என்பதை சமூகத்தின் தேவைக்கானதான மாற்றியமைக்க வேண்டும். அதற்கு தோற்றுப்போன முதலாளித்துவத்தை தூக்கியெறிந்து, சோசலிசத்தை படைக்க வேண்டும். நம் நாட்டில் பாட்டாளி வர்க்கத்தின் தலைமையில் புதிய ஜனநாயகப் புரட்சியை நடத்தி முடிக்க மே நாளில் சூளுரைப்போம்!
நன்றி : வினவு இணையதளம்
*ஜூலை மாதத்தில் கல்லூரி மாணவர்களுக்கு செமஸ்டர் தேர்வுகள்” - யு.ஜி.சி அறிவுறுத்தல்!
சூழலைப் பொறுத்து கல்லூரிகளை ஆகஸ்ட் 1 ஆம் தேதி தொடங்கலாம் என்றும் ஆலோசனை வழங்கப்பட்டுள்ளது.
கொரோனா ஊரடங்கு காரணமாக தடைபட்ட கல்லூரித் தேர்வுகளை ஜூலை மாதத்தில் நடத்தலாம் என யு.ஜி.சி வழிகாட்டி நெறிமுறைகளை வெளியிட்டுள்ளது.
கொரோனா தொற்றைக் கட்டுப்படுத்தும் வகையில் அறிவிக்கப்பட ஊரடங்கு காரணமாக கல்லூரிகள் அனைத்தும் மூடப்பட்டன. இதன் காரணமாக தேதி அறிவிக்கப்படாமல் ஒத்திவைக்கப்பட்ட தேர்வுகளை நடத்தவும், அடுத்த கல்வி ஆண்டை தொடங்கவும் யு.ஜி.சி வழிகாட்டி நெறிமுறைகளை வெளியிட்டுள்ளது. இதற்கு மனிதவள மேம்பாட்டுத் துறை அமிச்சர் ரமேஷ் போக்ரியால் ஒப்புதல் அளித்துள்ளார்.
“ஜூலை மாதத்தில் கல்லூரி மாணவர்களுக்கு செமஸ்டர் தேர்வுகள்” - யு.ஜி.சி அறிவுறுத்தல்!
அதன்படி தடைபட்ட செமஸ்டர் தேர்வுகளையும், இறுதி ஆண்டுத் தேர்வுகளையும் ஜூலை 1 ஆம் தேதி முதல் 31 ஆம் தேதி வரை ஒரு மாதத்தில் நடத்தி முடிக்கலாம். மேலும், ஆகஸ்ட் 14 ஆம் தேதிக்குள் தேர்வு முடிவுகளை அறிவிக்க வேண்டும்.
ஆகஸ்ட் 1 ஆம் தேதி வகுப்புகளைத் தொடங்கலாம் என்றும் முதலாம் ஆண்டு மாணவர்களுக்கான வகுப்புகளை செப்டம்பர் 1 ஆம் தேதி தொடங்கலாம் என்றும் அறிவுறுத்தப்பட்டுள்ளது.
இந்த ஆண்டு தேர்வுகள் அனைத்தும் ஆன்லைன் மூலமாகவோ, தேர்வு நேரத்தை இரண்டு மணி நேரமாகக் குறைத்தோ நடத்திக் கொள்ளலாம். நேர்முகத் தேர்வுகளை ஸ்கைப் மூலம் நடத்தலாம்.
நிலைமை சீரடையத் தாமதமானால் 50% முந்தைய தேர்வு முடிவுகளின் படியும், 50% ஆசிரியர்களின் மதிப்பீட்டின் படியும் மதிப்பெண்கள் வழங்கலாம் என்றும் கூறப்பட்டுள்ளது.
ஊரடங்கு காலத்தை மாணவர்கள் கல்லூரிக்கு வந்ததாகக் கருத வேண்டும் என்றும் கூறப்பட்டுள்ளது.
சூழலைப் பொறுத்து கல்லூரிகளை ஆகஸ்ட் 1 ஆம் தேதி தொடங்கலாம் என்றும் ஆலோசனை வழங்கப்பட்டுள்ளது.
கொரோனா ஊரடங்கு காரணமாக தடைபட்ட கல்லூரித் தேர்வுகளை ஜூலை மாதத்தில் நடத்தலாம் என யு.ஜி.சி வழிகாட்டி நெறிமுறைகளை வெளியிட்டுள்ளது.
கொரோனா தொற்றைக் கட்டுப்படுத்தும் வகையில் அறிவிக்கப்பட ஊரடங்கு காரணமாக கல்லூரிகள் அனைத்தும் மூடப்பட்டன. இதன் காரணமாக தேதி அறிவிக்கப்படாமல் ஒத்திவைக்கப்பட்ட தேர்வுகளை நடத்தவும், அடுத்த கல்வி ஆண்டை தொடங்கவும் யு.ஜி.சி வழிகாட்டி நெறிமுறைகளை வெளியிட்டுள்ளது. இதற்கு மனிதவள மேம்பாட்டுத் துறை அமிச்சர் ரமேஷ் போக்ரியால் ஒப்புதல் அளித்துள்ளார்.
“ஜூலை மாதத்தில் கல்லூரி மாணவர்களுக்கு செமஸ்டர் தேர்வுகள்” - யு.ஜி.சி அறிவுறுத்தல்!
அதன்படி தடைபட்ட செமஸ்டர் தேர்வுகளையும், இறுதி ஆண்டுத் தேர்வுகளையும் ஜூலை 1 ஆம் தேதி முதல் 31 ஆம் தேதி வரை ஒரு மாதத்தில் நடத்தி முடிக்கலாம். மேலும், ஆகஸ்ட் 14 ஆம் தேதிக்குள் தேர்வு முடிவுகளை அறிவிக்க வேண்டும்.
ஆகஸ்ட் 1 ஆம் தேதி வகுப்புகளைத் தொடங்கலாம் என்றும் முதலாம் ஆண்டு மாணவர்களுக்கான வகுப்புகளை செப்டம்பர் 1 ஆம் தேதி தொடங்கலாம் என்றும் அறிவுறுத்தப்பட்டுள்ளது.
இந்த ஆண்டு தேர்வுகள் அனைத்தும் ஆன்லைன் மூலமாகவோ, தேர்வு நேரத்தை இரண்டு மணி நேரமாகக் குறைத்தோ நடத்திக் கொள்ளலாம். நேர்முகத் தேர்வுகளை ஸ்கைப் மூலம் நடத்தலாம்.
நிலைமை சீரடையத் தாமதமானால் 50% முந்தைய தேர்வு முடிவுகளின் படியும், 50% ஆசிரியர்களின் மதிப்பீட்டின் படியும் மதிப்பெண்கள் வழங்கலாம் என்றும் கூறப்பட்டுள்ளது.
ஊரடங்கு காலத்தை மாணவர்கள் கல்லூரிக்கு வந்ததாகக் கருத வேண்டும் என்றும் கூறப்பட்டுள்ளது.
காவிரி விவகாரம்: விவசாயிகளின் நலன்களுக்கு எந்தவொரு பாதிப்பும் ஏற்படாது;
தமிழக அரசு விளக்கம்
-------++++-----------------
காவிரி நதிநீரை நம்பியிருக்கும் விவசாயிகளின் நலன்களுக்கு எந்த ஒரு பாதிப்பும் ஏற்படாது என தமிழக அரசின் பொதுப்பணித்துறை விளக்கம் அளித்துள்ளது.
பொதுப்பணித்துறையின் முதன்மைச் செயலாளர் இன்று (ஏப்.29) வெளியிட்ட அறிக்கையில், "தமிழ்நாடு அரசு எடுத்த இடைவிடாத சட்டப் போராட்டத்தின் விளைவாக காவிரி நீர் மேலாண்மை ஆணையம் அமைக்கப்பட்டு அதை அப்போதைய நீர்வள ஆதாரம், நதிநீர் மேம்பாடு மற்றும் கங்கை புனரமைப்பு அமைச்சகம் 1.6.2018 அன்று மத்திய அரசிதழில் அறிவிக்கை வெளியிட்டது.
அதில், ஆணையத்தின் அதிகாரம் மற்றும் பணிகள் அனைத்தும் காவிரி நடுவர் மன்றம் 5.2.2007-ல் பிறப்பித்த இறுதி ஆணையைக் கருத்தில் கொண்டுதான் செயல்படும் என்று தெளிவுபடுத்தப்பட்டுள்ளது. காவிரி நீர் மேலாண்மை ஆணையம் பிரிவு 15-ன்படி அது எடுக்கும் முடிவுகள் இறுதியானது என்றும், அது படுகை மாநிலங்களைக் கட்டுப்படுத்தும் என்று தெளிவாகக் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.
இதன்படி காவிரி நீர் மேலாண்மை ஆணையத்தின் செயல்பாடுகளில் மத்திய அரசு தலையிட முடியாது.
மத்திய அரசு மே, 2019-ல் நீர்வள ஆதாரம், நதிநீர் மேம்பாடு மற்றும் கங்கை புனரமைப்பு அமைச்சகம் மற்றும் குடிநீர் மற்றும் துப்புறவு அமைச்சகம் ஆகிய இரண்டையும் இணைத்து புதிதாக ஜல் சக்தி அமைச்சகத்தை உருவாக்கியது. இதனை அடுத்து மத்திய அரசு ஒவ்வொரு துறைக்கும் ஒதுக்கீடு செய்துள்ள பொருண்மைகள் குறித்து உள்ள விதிகளுக்கு திருத்தங்கள் மேற்கொண்டுள்ளது.
இதில் ஜல் சக்தி அமைச்சகம் என்று பெயர் மாற்றம் செய்யப்பட்டும் இவ்வமைச்சகத்தால் கையாளக்கூடிய பல பொருண்மைகளும் கொண்டு வரப்பட்டுள்ளன. இதில் கோதாவரி மற்றும் கிருஷ்ணா வாரியமும் மற்றும் உச்ச நீதிமன்ற ஆணைப்படி ஏற்படுத்தப்பட்டுள்ள காவிரி நீர் மேலாண்மை ஆணையமும் அடங்கும்.
மேற்கூறியவாறு ஜல் சக்தி அமைச்சகத்தின் கீழ் இயங்கும் துறைகள், நிறுவனங்கள் மற்றும் இதர அமைப்புகள் ஆகியவற்றைக் கையாளக்கூடிய பொருண்மைகள் குறித்து விதிகளில் திருத்தங்கள் மேற்கொள்ளப்பட்டுள்ளன.
இது முற்றிலும் ஒரு நிர்வாக நடவடிக்கையாகும்.
பணியாளர்களுக்கு வழங்க வேண்டிய சம்பளம் மற்றும் இதர நிர்வாகங்களை மேற்கொள்வதற்கான ஒரு வழக்கமான நடைமுறையாகும். இதனால், காவிரி நீர் மேலாண்மை ஆணையம் மற்றும் காவிரி நீர் முறைப்படுத்தும் குழுவின் நடவடிக்கைகள் மற்றும் அதிகாரங்களில் எந்த மாற்றமும் இல்லை என தெரிவிக்கப்படுகிறது.
இதுகுறித்து மத்திய அரசின் சம்பந்தப்பட்ட துறை அதிகாரிகளுடனும் உறுதி செய்யப்பட்டுள்ளது.
எனவே, காவிரி நதிநீரை நம்பியிருக்கும் விவசாயிகளின் நலன்களுக்கு இதனால் எந்த ஒரு பாதிப்பும் ஏற்படாது என்று தெளிவுபடுத்தப்படுகிறது" என விளக்கம் அளித்துள்ளார்.
தமிழக அரசு விளக்கம்
-------++++-----------------
காவிரி நதிநீரை நம்பியிருக்கும் விவசாயிகளின் நலன்களுக்கு எந்த ஒரு பாதிப்பும் ஏற்படாது என தமிழக அரசின் பொதுப்பணித்துறை விளக்கம் அளித்துள்ளது.
பொதுப்பணித்துறையின் முதன்மைச் செயலாளர் இன்று (ஏப்.29) வெளியிட்ட அறிக்கையில், "தமிழ்நாடு அரசு எடுத்த இடைவிடாத சட்டப் போராட்டத்தின் விளைவாக காவிரி நீர் மேலாண்மை ஆணையம் அமைக்கப்பட்டு அதை அப்போதைய நீர்வள ஆதாரம், நதிநீர் மேம்பாடு மற்றும் கங்கை புனரமைப்பு அமைச்சகம் 1.6.2018 அன்று மத்திய அரசிதழில் அறிவிக்கை வெளியிட்டது.
அதில், ஆணையத்தின் அதிகாரம் மற்றும் பணிகள் அனைத்தும் காவிரி நடுவர் மன்றம் 5.2.2007-ல் பிறப்பித்த இறுதி ஆணையைக் கருத்தில் கொண்டுதான் செயல்படும் என்று தெளிவுபடுத்தப்பட்டுள்ளது. காவிரி நீர் மேலாண்மை ஆணையம் பிரிவு 15-ன்படி அது எடுக்கும் முடிவுகள் இறுதியானது என்றும், அது படுகை மாநிலங்களைக் கட்டுப்படுத்தும் என்று தெளிவாகக் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.
இதன்படி காவிரி நீர் மேலாண்மை ஆணையத்தின் செயல்பாடுகளில் மத்திய அரசு தலையிட முடியாது.
மத்திய அரசு மே, 2019-ல் நீர்வள ஆதாரம், நதிநீர் மேம்பாடு மற்றும் கங்கை புனரமைப்பு அமைச்சகம் மற்றும் குடிநீர் மற்றும் துப்புறவு அமைச்சகம் ஆகிய இரண்டையும் இணைத்து புதிதாக ஜல் சக்தி அமைச்சகத்தை உருவாக்கியது. இதனை அடுத்து மத்திய அரசு ஒவ்வொரு துறைக்கும் ஒதுக்கீடு செய்துள்ள பொருண்மைகள் குறித்து உள்ள விதிகளுக்கு திருத்தங்கள் மேற்கொண்டுள்ளது.
இதில் ஜல் சக்தி அமைச்சகம் என்று பெயர் மாற்றம் செய்யப்பட்டும் இவ்வமைச்சகத்தால் கையாளக்கூடிய பல பொருண்மைகளும் கொண்டு வரப்பட்டுள்ளன. இதில் கோதாவரி மற்றும் கிருஷ்ணா வாரியமும் மற்றும் உச்ச நீதிமன்ற ஆணைப்படி ஏற்படுத்தப்பட்டுள்ள காவிரி நீர் மேலாண்மை ஆணையமும் அடங்கும்.
மேற்கூறியவாறு ஜல் சக்தி அமைச்சகத்தின் கீழ் இயங்கும் துறைகள், நிறுவனங்கள் மற்றும் இதர அமைப்புகள் ஆகியவற்றைக் கையாளக்கூடிய பொருண்மைகள் குறித்து விதிகளில் திருத்தங்கள் மேற்கொள்ளப்பட்டுள்ளன.
இது முற்றிலும் ஒரு நிர்வாக நடவடிக்கையாகும்.
பணியாளர்களுக்கு வழங்க வேண்டிய சம்பளம் மற்றும் இதர நிர்வாகங்களை மேற்கொள்வதற்கான ஒரு வழக்கமான நடைமுறையாகும். இதனால், காவிரி நீர் மேலாண்மை ஆணையம் மற்றும் காவிரி நீர் முறைப்படுத்தும் குழுவின் நடவடிக்கைகள் மற்றும் அதிகாரங்களில் எந்த மாற்றமும் இல்லை என தெரிவிக்கப்படுகிறது.
இதுகுறித்து மத்திய அரசின் சம்பந்தப்பட்ட துறை அதிகாரிகளுடனும் உறுதி செய்யப்பட்டுள்ளது.
எனவே, காவிரி நதிநீரை நம்பியிருக்கும் விவசாயிகளின் நலன்களுக்கு இதனால் எந்த ஒரு பாதிப்பும் ஏற்படாது என்று தெளிவுபடுத்தப்படுகிறது" என விளக்கம் அளித்துள்ளார்.
கொரோனா காலத்தில்
வேறு மாநிலங்களில் மாட்டிக் கொண்டிருப்பவர்கள்
தமது சொந்த மாநிலத்துக்குத் திரும்பலாம்!மத்தியரசு அனுமதி ஆணை வெளியீீடு!
ஊரடங்கின் காரணமாக வெவ்வேறு இடங்களில் மாட்டிக்கொண்டிருக்கும் புலம் பெயர் தொழிலாளர்கள், திருத்தலப் பயணிகள், சுற்றுலாப் பயணிகள், மாணவர்கள், மற்றும் சிலரை சொந்த மாநிலத்துக்கு அனுப்புவதற்கான திட்டமிடலாம் எனவும், அந்தந்த மாநிலங்கள் இதற்கென அதிகாரிகளை நியமிக்க வேண்டும் எனவும் மைய அரசு சற்று முன் அறிவிக்கை வெளியிட்டுள்ளது.
தமது மாநிலத்தில் உள்ள வேற்று மாநிலத்தவர்களை பதிவு செய்யவும், வேண்டுகிற நபர்களை வேற்று மாநிலத்துக்கு அனுப்பவும், வேற்று மாநிலத்திலிருந்து வருகிறவர்களைப் பெறவும் தேவையான விழமுறைகளை வகுக்கலாம்.
இதற்காக அந்தந்த மாநிலங்களின் அதிகாரிகள் தமக்கிடையே ஆலோசித்து ஒப்புக்கொள்ளலாம்.
அவ்வாறு செல்பவர்கள் பரிசோதனை செய்யப்பட்டு, அறிகுறி இல்லாமல் இருந்தால் மட்டுமே அனுப்பப்படுவார்கள்.
போய்ச் சேருகிற இடத்திலும் பரிசோதனை செய்யப்பட்டு தேவையைப் பொறுத்து வீட்டு குவாரன்டைன் அல்லது மருத்துவமனை குவாரன்டைனில் வைக்கப்பட வேண்டும்.
இது போன்றுபல்வேறு வழிகாட்டுதல்களை மத்தியஅரசு வழங்கி உள்ளது.
வேறு மாநிலங்களில் மாட்டிக் கொண்டிருப்பவர்கள்
தமது சொந்த மாநிலத்துக்குத் திரும்பலாம்!மத்தியரசு அனுமதி ஆணை வெளியீீடு!
ஊரடங்கின் காரணமாக வெவ்வேறு இடங்களில் மாட்டிக்கொண்டிருக்கும் புலம் பெயர் தொழிலாளர்கள், திருத்தலப் பயணிகள், சுற்றுலாப் பயணிகள், மாணவர்கள், மற்றும் சிலரை சொந்த மாநிலத்துக்கு அனுப்புவதற்கான திட்டமிடலாம் எனவும், அந்தந்த மாநிலங்கள் இதற்கென அதிகாரிகளை நியமிக்க வேண்டும் எனவும் மைய அரசு சற்று முன் அறிவிக்கை வெளியிட்டுள்ளது.
தமது மாநிலத்தில் உள்ள வேற்று மாநிலத்தவர்களை பதிவு செய்யவும், வேண்டுகிற நபர்களை வேற்று மாநிலத்துக்கு அனுப்பவும், வேற்று மாநிலத்திலிருந்து வருகிறவர்களைப் பெறவும் தேவையான விழமுறைகளை வகுக்கலாம்.
இதற்காக அந்தந்த மாநிலங்களின் அதிகாரிகள் தமக்கிடையே ஆலோசித்து ஒப்புக்கொள்ளலாம்.
அவ்வாறு செல்பவர்கள் பரிசோதனை செய்யப்பட்டு, அறிகுறி இல்லாமல் இருந்தால் மட்டுமே அனுப்பப்படுவார்கள்.
போய்ச் சேருகிற இடத்திலும் பரிசோதனை செய்யப்பட்டு தேவையைப் பொறுத்து வீட்டு குவாரன்டைன் அல்லது மருத்துவமனை குவாரன்டைனில் வைக்கப்பட வேண்டும்.
இது போன்றுபல்வேறு வழிகாட்டுதல்களை மத்தியஅரசு வழங்கி உள்ளது.
புதன், 29 ஏப்ரல், 2020
செவ்வாய், 28 ஏப்ரல், 2020
அரசு ஊழியர்களின் ஊதியத்தில் கைவைப்பதா? மத்திய அரசிடம் நிதியைப் பெறுங்கள் - மு.க.ஸ்டாலின் கண்டனம்
அரசு ஊழியர்களின் ஊதியத்தில் கைவைப்பதா? மத்திய அரசிடம் நிதியைப் பெறுங்கள் - மு.க.ஸ்டாலின் கண்டனம்
அரசு ஊழியர்களுக்கு முற்றிலும் எதிரான அரசாணைகளை முதலமைச்சர் பழனிசாமி உடனடியாக திரும்பப் பெற வேண்டும் என்று கேட்டுக் கொள்கிறேன்.
அரசு ஊழியர்களுக்கான ஊழியர்களுக்கு ஊதியத்தை இறுக்குவதைவிட மத்திய அரசிடம் வலியுறுத்தி மாநில அரசின் நிதியைப் பெறவேண்டும் என்று எதிர்கட்சித் தலைவர் மு.க.ஸ்டாலின் வலியுறுத்தியுள்ளார்.
தமிழக அரசு ஊழியர்களுக்கு 18 மாத அகவிலைப்படி ரத்து செய்யப்பட்டது தொடர்பாக மு.க.ஸ்டாலின் வெளியிட்ட அறிக்கையில், ‘’தமிழக அரசு ஊழியர்களுக்கான 18 மாத அகவிலைப்படி”, “15 நாள் ஈட்டிய விடுப்பை ஒப்படைத்து ஊதியம் பெறும் உரிமை" ஓராண்டிற்கு நிறுத்தி வைப்பு மற்றும் வருங்கால வைப்பு நிதியின் மீதான வட்டி குறைப்பு என்று அ.தி.மு.க. அரசு, தன்னுடைய ஊழியர்கள் பெறும் மாத சம்பளத்தின் மீது தாக்குதல் தொடுத்து, ஆணை வெளியிட்டிருப்பது மிகவும் வேதனைக்குரியது; கண்டனத்திற்குரியது.
கொரோனா நோய்த் தொற்றுப் பேரிடர் அறிவிக்கப்பட்டவுடன் தங்களது ஒருநாள் ஊதியத்தை முதலமைச்சர் நிவாரண நிதிக்கு வழங்கிய அரசு ஊழியர்கள்- கொரோனா தடுப்புப் பணிகளையும், “மெய் வருத்தம் பாராது பசி நோக்காது கண் துஞ்சாது", முழு ஈடுபாட்டுடன் ஆற்றி வருகிறார்கள். குறிப்பாக, காவல்துறையினர், மருத்துவத்துறை மருத்துவர்கள், செவிலியர்கள், தூய்மைப் பணியாளர்கள், சுகாதாரத்துறை, வருவாய்த் துறை, உள்ளாட்சித் துறை, நகராட்சித் துறை, உணவு மற்றும் கூட்டுறவுத் துறை ஊழியர்கள் என பெரும்பாலான முக்கிய அரசுத் துறைகளின் லட்சக்கணக்கான ஊழியர்கள் அனைவரும், மிகவும் நெருக்கடியான இந்த நேரத்தில் அர்ப்பணிப்பு உணர்வுடன் மக்கள் பணியாற்றி - கொரோனா நோய்த் தடுப்பிலும் சிகிச்சையிலும் முக்கிய பங்காற்றிக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.
கொரோனா நேரத்தில் நடைபெற்ற தேர்வு மையங்களில் எல்லாம் ஆசிரியர்கள் பணியாற்றியுள்ளார்கள். அரசின் கொரோனா தடுப்பு நடவடிக்கைகளுக்கு “அவசியமான” அனைத்துத் துறை அரசு ஊழியர்களும் ஒருங்கிணைந்து, நமது மக்களைக் காப்பாற்றிட, போர்க்கால உணர்வுடன் பணியாற்றி வரும் நேரத்தில் அ.தி.மு.க அரசு எடுத்துள்ள இந்த நடவடிக்கை - அரசு ஊழியர்களின் ஊக்கத்தையும், உற்சாகத்தையும் பெருமளவில் இழக்க வைத்து மனதளவில் சோர்வடையச் செய்யும் என்ற அடிப்படை உண்மையைக் கூட அரசு ஏனோ உணரவில்லை.
மத்திய பா.ஜ.க. அரசு முடிவு எடுத்தவுடன் – உடனே அதைப் பின்பற்றி, அ.தி.மு.க. அரசும் இதுபோன்று அரசு ஊழியர்களின் வாழ்வாதார உரிமைகளை மனம் போன போக்கில் ரத்து செய்வதை, மக்கள்நலனில் அக்கறையுள்ள யாராலும் ஏற்றுக் கொள்ள முடியாது. “நிதி மேலாண்மையில் நாங்கள் புலிகள்” என்று “விளம்பரம்” செய்து வந்த அ.தி.மு.க. அரசும், அதன் முதலமைச்சர் எடப்பாடி பழனிசாமியும் இதுபோன்ற ஊழியர்கள் விரோத நடவடிக்கைகளை எடுத்திருப்பது - அ.தி.மு.க. ஆட்சியின் நிதி மேலாண்மை படுகுழியில் தள்ளப்பட்டு விட்டது என்பதை மீண்டும் நிரூபித்துள்ளது. ரூ.4.56 லட்சம் கோடி கடனில் தமிழகத்தை வீழ்த்திய கொடுமையான அ.தி.மு.க. ஆட்சிதான், இப்படியொரு பின்னடைவான சூழலை கொரோனா போரில் கள வீரர்களாக நிற்கும் காவல்துறை, மருத்துவத்துறை உள்ளிட்ட அரசு ஊழியர்களின் மீது திணித்து, அவர்கள் தலையில் கைவைத்திருக்கிறது என்பது மிகுந்த கவலையளிக்கிறது.
“ஏற்கனவே ஈட்டிய விடுப்புக்குப் பதில் ஊதியம் வழங்குவதற்கு ஆணை பிறப்பித்திருந்தால் அதையும் ரத்து செய்யுங்கள்” என்று அமைச்சர் ஜெயக்குமாரின் பணியாளர் மற்றும் நிர்வாக சீர்திருத்தத் துறை அரசாணை வெளியிட்டிருப்பது சிறிதும் ஈவு இரக்கமற்றது. கொரோனா நோய்த் தொற்று நடவடிக்கைகளில் ஈடுபட்டிருக்கும் அரசு ஊழியர்களை ஊக்கப்படுத்துவதற்குப் பதிலாக, இப்படி உதாசீனப்படுத்துவது ஏற்புடையதாகாது.
“அகவிலைப்படி ரத்து, ஈட்டிய விடுப்பிற்குப் பதில் ஊதியம் பெறும் உரிமை ரத்து” போன்ற நடவடிக்கைகள், அரசு ஊழியர்களின் பொருளாதார நிலைமையைப் பாதிக்கும். அரசு ஊழியர்களுக்கு முற்றிலும் எதிரான அரசாணைகளை முதலமைச்சர் பழனிசாமி உடனடியாக திரும்பப் பெற வேண்டும் என்று கேட்டுக் கொள்கிறேன்.
மேலும், மத்திய அரசிடமிருந்து மாநிலத்திற்குச் சேர வேண்டிய ஜிஎஸ்டி பங்கு, நிதிக் கமிஷன் பகிர்வு போன்ற பல்வேறு நிதிகளையும், கொரோனா பேரிடர் நிவாரணத்திற்கான நிதியையும், தேவையான அரசியல் அழுத்தம் கொடுத்து, உரிமையுடன் தட்டிக் கேட்டு, உடனடியாகப் பெற வேண்டும். அதை விடுத்து, தனது விரலைக் கொண்டே தன்னுடைய கண்ணைக் குத்திக் கொள்வதைப் போல, அரசு ஊழியர்களின் சம்பளத்தை இறுக்கி, அவர்களை இன்னலுக்கு ஆளாக்குவது அறம் ஆகாது’ என்று குறிப்பிட்டுள்ளார்
அரசு ஊழியர்களுக்கான ஊழியர்களுக்கு ஊதியத்தை இறுக்குவதைவிட மத்திய அரசிடம் வலியுறுத்தி மாநில அரசின் நிதியைப் பெறவேண்டும் என்று எதிர்கட்சித் தலைவர் மு.க.ஸ்டாலின் வலியுறுத்தியுள்ளார்.
தமிழக அரசு ஊழியர்களுக்கு 18 மாத அகவிலைப்படி ரத்து செய்யப்பட்டது தொடர்பாக மு.க.ஸ்டாலின் வெளியிட்ட அறிக்கையில், ‘’தமிழக அரசு ஊழியர்களுக்கான 18 மாத அகவிலைப்படி”, “15 நாள் ஈட்டிய விடுப்பை ஒப்படைத்து ஊதியம் பெறும் உரிமை" ஓராண்டிற்கு நிறுத்தி வைப்பு மற்றும் வருங்கால வைப்பு நிதியின் மீதான வட்டி குறைப்பு என்று அ.தி.மு.க. அரசு, தன்னுடைய ஊழியர்கள் பெறும் மாத சம்பளத்தின் மீது தாக்குதல் தொடுத்து, ஆணை வெளியிட்டிருப்பது மிகவும் வேதனைக்குரியது; கண்டனத்திற்குரியது.
கொரோனா நோய்த் தொற்றுப் பேரிடர் அறிவிக்கப்பட்டவுடன் தங்களது ஒருநாள் ஊதியத்தை முதலமைச்சர் நிவாரண நிதிக்கு வழங்கிய அரசு ஊழியர்கள்- கொரோனா தடுப்புப் பணிகளையும், “மெய் வருத்தம் பாராது பசி நோக்காது கண் துஞ்சாது", முழு ஈடுபாட்டுடன் ஆற்றி வருகிறார்கள். குறிப்பாக, காவல்துறையினர், மருத்துவத்துறை மருத்துவர்கள், செவிலியர்கள், தூய்மைப் பணியாளர்கள், சுகாதாரத்துறை, வருவாய்த் துறை, உள்ளாட்சித் துறை, நகராட்சித் துறை, உணவு மற்றும் கூட்டுறவுத் துறை ஊழியர்கள் என பெரும்பாலான முக்கிய அரசுத் துறைகளின் லட்சக்கணக்கான ஊழியர்கள் அனைவரும், மிகவும் நெருக்கடியான இந்த நேரத்தில் அர்ப்பணிப்பு உணர்வுடன் மக்கள் பணியாற்றி - கொரோனா நோய்த் தடுப்பிலும் சிகிச்சையிலும் முக்கிய பங்காற்றிக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.
கொரோனா நேரத்தில் நடைபெற்ற தேர்வு மையங்களில் எல்லாம் ஆசிரியர்கள் பணியாற்றியுள்ளார்கள். அரசின் கொரோனா தடுப்பு நடவடிக்கைகளுக்கு “அவசியமான” அனைத்துத் துறை அரசு ஊழியர்களும் ஒருங்கிணைந்து, நமது மக்களைக் காப்பாற்றிட, போர்க்கால உணர்வுடன் பணியாற்றி வரும் நேரத்தில் அ.தி.மு.க அரசு எடுத்துள்ள இந்த நடவடிக்கை - அரசு ஊழியர்களின் ஊக்கத்தையும், உற்சாகத்தையும் பெருமளவில் இழக்க வைத்து மனதளவில் சோர்வடையச் செய்யும் என்ற அடிப்படை உண்மையைக் கூட அரசு ஏனோ உணரவில்லை.
மத்திய பா.ஜ.க. அரசு முடிவு எடுத்தவுடன் – உடனே அதைப் பின்பற்றி, அ.தி.மு.க. அரசும் இதுபோன்று அரசு ஊழியர்களின் வாழ்வாதார உரிமைகளை மனம் போன போக்கில் ரத்து செய்வதை, மக்கள்நலனில் அக்கறையுள்ள யாராலும் ஏற்றுக் கொள்ள முடியாது. “நிதி மேலாண்மையில் நாங்கள் புலிகள்” என்று “விளம்பரம்” செய்து வந்த அ.தி.மு.க. அரசும், அதன் முதலமைச்சர் எடப்பாடி பழனிசாமியும் இதுபோன்ற ஊழியர்கள் விரோத நடவடிக்கைகளை எடுத்திருப்பது - அ.தி.மு.க. ஆட்சியின் நிதி மேலாண்மை படுகுழியில் தள்ளப்பட்டு விட்டது என்பதை மீண்டும் நிரூபித்துள்ளது. ரூ.4.56 லட்சம் கோடி கடனில் தமிழகத்தை வீழ்த்திய கொடுமையான அ.தி.மு.க. ஆட்சிதான், இப்படியொரு பின்னடைவான சூழலை கொரோனா போரில் கள வீரர்களாக நிற்கும் காவல்துறை, மருத்துவத்துறை உள்ளிட்ட அரசு ஊழியர்களின் மீது திணித்து, அவர்கள் தலையில் கைவைத்திருக்கிறது என்பது மிகுந்த கவலையளிக்கிறது.
“ஏற்கனவே ஈட்டிய விடுப்புக்குப் பதில் ஊதியம் வழங்குவதற்கு ஆணை பிறப்பித்திருந்தால் அதையும் ரத்து செய்யுங்கள்” என்று அமைச்சர் ஜெயக்குமாரின் பணியாளர் மற்றும் நிர்வாக சீர்திருத்தத் துறை அரசாணை வெளியிட்டிருப்பது சிறிதும் ஈவு இரக்கமற்றது. கொரோனா நோய்த் தொற்று நடவடிக்கைகளில் ஈடுபட்டிருக்கும் அரசு ஊழியர்களை ஊக்கப்படுத்துவதற்குப் பதிலாக, இப்படி உதாசீனப்படுத்துவது ஏற்புடையதாகாது.
“அகவிலைப்படி ரத்து, ஈட்டிய விடுப்பிற்குப் பதில் ஊதியம் பெறும் உரிமை ரத்து” போன்ற நடவடிக்கைகள், அரசு ஊழியர்களின் பொருளாதார நிலைமையைப் பாதிக்கும். அரசு ஊழியர்களுக்கு முற்றிலும் எதிரான அரசாணைகளை முதலமைச்சர் பழனிசாமி உடனடியாக திரும்பப் பெற வேண்டும் என்று கேட்டுக் கொள்கிறேன்.
மேலும், மத்திய அரசிடமிருந்து மாநிலத்திற்குச் சேர வேண்டிய ஜிஎஸ்டி பங்கு, நிதிக் கமிஷன் பகிர்வு போன்ற பல்வேறு நிதிகளையும், கொரோனா பேரிடர் நிவாரணத்திற்கான நிதியையும், தேவையான அரசியல் அழுத்தம் கொடுத்து, உரிமையுடன் தட்டிக் கேட்டு, உடனடியாகப் பெற வேண்டும். அதை விடுத்து, தனது விரலைக் கொண்டே தன்னுடைய கண்ணைக் குத்திக் கொள்வதைப் போல, அரசு ஊழியர்களின் சம்பளத்தை இறுக்கி, அவர்களை இன்னலுக்கு ஆளாக்குவது அறம் ஆகாது’ என்று குறிப்பிட்டுள்ளார்
மத்திய அரசை காக்காய்ப் பிடித்துத் தன்னாட்சியை தக்கவைத்துக்கொள்ளும் எடப்பாடி அரசே!
ஆசிரியர்-அரசூழியர்களின்
மன உளைச்சலை இரட்டிப்பாக்காதே!
பழிவாங்கும் நடவடிக்கைகளை -பொய்வழக்குகளை திரும்பப் பெறுக!
அகவிலைப்படிகளை, விடுப்பூதியங்களை " சுவாகா " போடாதே!
அரசியல் கற்பிக்கும் ஆசிரியர் சமுதாயத்தின் சார்பில் கோருகிறேன்!
*முன்னாள் சட்ட மேலவை உறுப்பினர்.* *பாவலர்.திரு.க.மீனாட்சிசுந்தரம் அறிக்கை...*
ஆசிரியர்-அரசூழியர்களின்
மன உளைச்சலை இரட்டிப்பாக்காதே!
பழிவாங்கும் நடவடிக்கைகளை -பொய்வழக்குகளை திரும்பப் பெறுக!
அகவிலைப்படிகளை, விடுப்பூதியங்களை " சுவாகா " போடாதே!
அரசியல் கற்பிக்கும் ஆசிரியர் சமுதாயத்தின் சார்பில் கோருகிறேன்!
*முன்னாள் சட்ட மேலவை உறுப்பினர்.* *பாவலர்.திரு.க.மீனாட்சிசுந்தரம் அறிக்கை...*
திங்கள், 27 ஏப்ரல், 2020
அகவிலைப்படி முடக்கம்! மத்திய அரசின் தன்னிச்சையானப் போக்கிற்கு தொழிலாளர் முன்னேற்ற சங்கப் பேரவை கடும்கண்டனம்!
மத்திய அரசு ஊழியர்களுக்கு அகவிலைப்படியை அடுத்த ஒன்றரை ஆண்டுகளுக்கு தன்னிச்சையாக முடக்கி உத்தரவிட்டுள்ள மத்திய அரசை கண்டிக்கிறோம்.!
தொ.மு.ச. பேரவை பொதுச்செயலாளர் மு.சண்முகம், எம்.பி. அறிக்கை
நாட்டில் உயர்ந்துள்ள விலைவாசிப்புள்ளிகளின் அடிப்படையில் மத்திய அரசு ஊழியர்களுக்கு 01.01.2020 முதல் வழங்கப்பட வேண்டிய 4% அகவிலைப்படி உயர்வு உட்பட அடுத்த ஒன்றரை ஆண்டுகளுக்கு வழங்கப்பட வேண்டிய அகவிலைப்படியின் மூன்று தவனைகளை ஒட்டு மொத்தமாக முடக்கிட தன்னிச்சையாக அரசு வெளியிட்ட உத்தரவு, 48 லட்சம் மத்திய அரசு ஊழியர்களையும், தங்களது ஓய்வு கால வாழ்க்கையை பென்சன் வருவாயை மட்டுமே நம்பி நகர்த்திக் கொண்டிருக்கிற 65 லட்சம் ஓய்வூதியதாரர்களையும் மிகுந்த அதிர்ச்சிக்குள்ளாக்கியுள்ளது! கொரோனா வைரஸ் பரவலைக் காரணம் காட்டி நூறாண்டுகளுக்கும் மேலாக போராடிப் பெற்ற உரிமைகளை மறுக்கும் மத்திய அரசின் செயல் ஏற்கத்தக்கதல்ல !
கொரோனா வைரஸுக்கு எதிரான தற்போதைய போராட்டத்தில் சவால்களை எதிர் கொண்டு, எந்தவித ஆபத்துகளையும் பெரிதென நினைக்காமல், போதுமான “பணியாளர் பாதுகாப்பு உபகரணங்கள்” ( PPE ) அரசினால் வழங்கப்படாத போதும் கூட, 24 மணி நேரமும் குடும்பத்தையும் மனைவி மக்களையும் மறந்து பணியாற்றுவதன் மூலம் மத்திய அரசு மற்றும் மாநில அரசு ஊழியர்கள் தங்களது அளப்பரிய சேவையை செய்து வருகின்றனர் என்பதை நாட்டு மக்கள் நன்கு அறிவார்கள்!
டாக்டர்கள்,மற்றும் சுகாதாரப் பணியாளர்களுக்கு இந்த நெருக்கடி நேரத்தில் மிகவும் அவசியமான பல்வேறு “ பணியாளர் பாதுகாப்பு உபகரணங்களை” ( PPE ) தயாரிப்பதில் ஆர்ட்னன்ஸ் தொழிற்சாலை ஊழியர்கள் முழு மனதுடன் ஈடுபட்டுள்ளனர், ரெயில்வே, தபால், மற்றும் மாநில அரசு ஊழியர்கள் பாதுகாப்பு சிவில் ஊழியர்கள் தங்கள் ஒரு நாள் ஊதியத்தை பிரதமரின் நிவாரன நிதிக்கு வழங்கியுள்ள நிலையில், பாதுகாப்புத்துறை தொழிற்சாலை ஊழியர்கள் PM- CARES நிதிக்கு இரண்டு நாட்கள் சம்பளத்தை வழங்கியுள்ளனர். ஆனால் அரசாங்கத்தின் சமீபத்திய நடவடிக்கைகள் மற்றும் முடிவுகள் PM-CARES க்கு சேகரிக்கப்பட்ட நிதி கொரோனா வைரஸ் பரவுவதைக் கட்டுப்படுத்தும் நோக்கத்திற்காக மட்டுமே பிரத்தியேகமாக பயன்படுத்தப்படுமா அல்லது அரசாங்கத்துக்கு அவ்வப்போது தொடர்ந்து நெருக்கடிகளை தந்து கொண்டிருக்கும் கார்ப்பரேட்டுகளின் நலனுக்காக பயன்படுத்தப்படுமா என்ற சந்தேகம் பொதுமக்களுக்கு ஏற்பட்டுள்ளது. . அரசு ஊழியர்களின் விலைமதிப்பற்ற பங்களிப்பைப் புறக்கணித்து, கொரோனாவினால் ஏற்பட்டுள்ள நெருக்கடியை காரணம் காட்டி அரசாங்கம் தொழிலாளர் வர்க்கத்தின் வாழ்வாதாரத்தை நசுக்க முற்படுவதை எக்காரணம் கொண்டும் ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது !
அகவிலைப்படி என்பது அரசு ஊழியர்களுக்கு மத்திய அரசு வழங்கும் இனாம் அல்ல! மாறாக விலைவாசி உயர்வை ஈடுகட்டுவதற்காகவும் பணவீக்கத்தை சமாளிப்பதற்காகவும் சட்டப்பூர்வமாக ஊழியர்களுக்கு வழங்கப் பட வேண்டிய இழப்பீட்டுத் தொகையாகும்! விலைவாசி உயர்வை கட்டுப்படுத்துவதில் முழுமையாக தோற்றுப்போயிருக்கிற மத்திய அரசு, அகவிலைப்படியை முடக்கியிருப்பது “ குதிரை குப்புற தள்ளியதோடு குழியையும் பறித்த கதையாக” உள்ளது! அண்டை நாடுகளுடன் கடந்த காலங்களில் ஏற்பட்ட போர் மற்றும் இயற்கை பேரழிவு உள்ளிட்ட நெருக்கடி நேரங்களில் எல்லாம் அரசுக்கு பக்க பலமாக செயலாற்றிய மத்திய அரசு ஊழியர்களை இந்த உத்தரவின் மூலம் வஞ்சித்துள்ளதோடு அரசு எடுக்கும் தொழிலாளர் விரோத நடவடிக்கைகள் அனைத்தையும் கொரோனாவின் பெயரால் அரசு நியாயப்படுத்த முயலுவது கண்டிக்கத்தக்கதாகும்!
திரு. நரேந்திர மோடி தலைமையிலான மத்திய அரசு தொழிலாளர்களின் மீது பொருளாதார தாக்குதலை தொடுப்பதற்கு பதிலாக அரசியல் இலாபத்திற்காக முன்னெடுத்துள்ள, 98 ஆயிரம் கோடி செலவிலான மும்பை- அகமதாபத் அதிவிரைவு புல்லட் ரயில் திட்டத்தையும், புது தில்லியில் எழுப்ப திட்டமிட்டுள்ள 20,ஆயிரம் கோடி மதிப்பீட்டிலான புதிய பாராளுமன்றக் கட்டிடம் உட்பட மத்திய விஸ்டா திட்டத்தையும் தற்காலிகமாக ஒத்திவைத்துவிட்டு அத்தொகையை கொரோனா வைரஸ் பரவலை தடுக்கும் பணிகளுக்கு ஒதுக்கீடு செய்ய முன்வரவேண்டும். நாட்டு மக்கள் ஒருபுறம் கொரோனா அச்சத்தாலும் மறுபுறம் அரசு அறிவித்துள்ள ஊரடங்கு உத்தரவினால் ஏற்பட்டுள்ள பொருளாதார நெருக்கடியினாலும் தங்களின் வாழ்வாதாரத்தை இழந்து , தவித்துக் கொண்டிருக்கும் போது ஏற்கனவே 2063 கோடி ரூபாய் செலவில் பட்டேல் சிலையை நிறுவி தங்களது அரசியல் நோக்கங்களை நிறைவேற்றி கொண்டதைப் போன்று அல்லாமல் மக்களின் உயிர் காக்கும் பணிகளுக்கு முன்னுரிமை கொடுத்து செயல்பட மத்திய அரசு முன்வர வேண்டும் .
தற்போது அரசு அறிவித்துள்ள அகவிலைப்படி முடக்கத்தினால் தொழிலாளர்கள் குறைந்த பட்சம் ஜனவரி 2020 முதல் ஜீன் 2020 வரை 4% ஜூலை 2020 முதல் டிசம்பர் 2020 வரையிலான காலத்திற்கு 3% மற்றும் ஜனவரி 2021 முதல் ஜீன் 2021 வரை 3% ஆக மொத்தம் சம்பளத்தின் 10% இழப்பை ஏற்க வேண்டிய நிர்பந்தத்திற்கு ஆளாக்கப்பட்டுள்ளனர். அதுமட்டுமல்ல ஏழாவது ஊதியக்குழு வழங்கியுள்ள பரிந்துரையின் அடிப்படையில் அகவிலைப்படி இருபத்தைந்து சதவீதத்தை எட்டும் போது , தற்போது அரசு ஊழியர்கள் பெற்று வரும் வீட்டு வாடகைப்படி உயர்த்தப்பட்டு தற்போதுள்ள சென்னை உள்ளிட்ட X நகரங்களுக்கு 24%,லிருந்து 27% சதவீதமாகவும், Y நகரங்களுக்கு 16% லிருந்து 18% ஆகவும், Z நகரங்களுக்கு 8% லிருந்து 9% ஆக உயர்த்தி வழங்கப்படுவதும் அரசின் இந்த உத்தரவினால் தற்போது முடக்கப்பட்டுள்ளது! அது மட்டுமல்லாமல் அனைத்து மாநில அரசு ஊழியர்களுக்கும், மற்றும் பொதுத்துறை நிறுவனங்களின் ஊழியர்களுக்கும் அரசின் இந்த உத்தரவை காரணம் காட்டி அகவிலைப்படி உயர்வு மறுக்கப்படும் அபாயமும் உள்ளது! அரசின் இந்த தாக்குதல் தொழிலாளர்களின் மன உளைச்சலை அதிகப்படுத்தி அவர்களின் செயல் பாடு மற்றும் உற்பத்தி திறனில் மிகப்பெரிய பாதிப்பை ஏற்படுத்தும் என்பதை இந்த அரசு உணர வேண்டும்.
எனவே அரசு தற்போது வெளியிட்டுள்ள உத்தரவை உடனடியாக திரும்ப பெறுவதோடு ஏற்கனவே மார்ச் மாதம் அமைச்சரவை ஒப்புதல் கொடுத்த 4% அகவிலைப்படியை வழங்குவதற்கான உத்தரவை வெளியிட வேண்டும் என்று தொமுச பேரவையின் சார்பில் மத்திய அரசை வலியுறுத்தி கேட்டுக் கொள்கிறோம்.
தொ.மு.ச. பேரவை பொதுச்செயலாளர் மு.சண்முகம், எம்.பி. அறிக்கை
நாட்டில் உயர்ந்துள்ள விலைவாசிப்புள்ளிகளின் அடிப்படையில் மத்திய அரசு ஊழியர்களுக்கு 01.01.2020 முதல் வழங்கப்பட வேண்டிய 4% அகவிலைப்படி உயர்வு உட்பட அடுத்த ஒன்றரை ஆண்டுகளுக்கு வழங்கப்பட வேண்டிய அகவிலைப்படியின் மூன்று தவனைகளை ஒட்டு மொத்தமாக முடக்கிட தன்னிச்சையாக அரசு வெளியிட்ட உத்தரவு, 48 லட்சம் மத்திய அரசு ஊழியர்களையும், தங்களது ஓய்வு கால வாழ்க்கையை பென்சன் வருவாயை மட்டுமே நம்பி நகர்த்திக் கொண்டிருக்கிற 65 லட்சம் ஓய்வூதியதாரர்களையும் மிகுந்த அதிர்ச்சிக்குள்ளாக்கியுள்ளது! கொரோனா வைரஸ் பரவலைக் காரணம் காட்டி நூறாண்டுகளுக்கும் மேலாக போராடிப் பெற்ற உரிமைகளை மறுக்கும் மத்திய அரசின் செயல் ஏற்கத்தக்கதல்ல !
கொரோனா வைரஸுக்கு எதிரான தற்போதைய போராட்டத்தில் சவால்களை எதிர் கொண்டு, எந்தவித ஆபத்துகளையும் பெரிதென நினைக்காமல், போதுமான “பணியாளர் பாதுகாப்பு உபகரணங்கள்” ( PPE ) அரசினால் வழங்கப்படாத போதும் கூட, 24 மணி நேரமும் குடும்பத்தையும் மனைவி மக்களையும் மறந்து பணியாற்றுவதன் மூலம் மத்திய அரசு மற்றும் மாநில அரசு ஊழியர்கள் தங்களது அளப்பரிய சேவையை செய்து வருகின்றனர் என்பதை நாட்டு மக்கள் நன்கு அறிவார்கள்!
டாக்டர்கள்,மற்றும் சுகாதாரப் பணியாளர்களுக்கு இந்த நெருக்கடி நேரத்தில் மிகவும் அவசியமான பல்வேறு “ பணியாளர் பாதுகாப்பு உபகரணங்களை” ( PPE ) தயாரிப்பதில் ஆர்ட்னன்ஸ் தொழிற்சாலை ஊழியர்கள் முழு மனதுடன் ஈடுபட்டுள்ளனர், ரெயில்வே, தபால், மற்றும் மாநில அரசு ஊழியர்கள் பாதுகாப்பு சிவில் ஊழியர்கள் தங்கள் ஒரு நாள் ஊதியத்தை பிரதமரின் நிவாரன நிதிக்கு வழங்கியுள்ள நிலையில், பாதுகாப்புத்துறை தொழிற்சாலை ஊழியர்கள் PM- CARES நிதிக்கு இரண்டு நாட்கள் சம்பளத்தை வழங்கியுள்ளனர். ஆனால் அரசாங்கத்தின் சமீபத்திய நடவடிக்கைகள் மற்றும் முடிவுகள் PM-CARES க்கு சேகரிக்கப்பட்ட நிதி கொரோனா வைரஸ் பரவுவதைக் கட்டுப்படுத்தும் நோக்கத்திற்காக மட்டுமே பிரத்தியேகமாக பயன்படுத்தப்படுமா அல்லது அரசாங்கத்துக்கு அவ்வப்போது தொடர்ந்து நெருக்கடிகளை தந்து கொண்டிருக்கும் கார்ப்பரேட்டுகளின் நலனுக்காக பயன்படுத்தப்படுமா என்ற சந்தேகம் பொதுமக்களுக்கு ஏற்பட்டுள்ளது. . அரசு ஊழியர்களின் விலைமதிப்பற்ற பங்களிப்பைப் புறக்கணித்து, கொரோனாவினால் ஏற்பட்டுள்ள நெருக்கடியை காரணம் காட்டி அரசாங்கம் தொழிலாளர் வர்க்கத்தின் வாழ்வாதாரத்தை நசுக்க முற்படுவதை எக்காரணம் கொண்டும் ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது !
அகவிலைப்படி என்பது அரசு ஊழியர்களுக்கு மத்திய அரசு வழங்கும் இனாம் அல்ல! மாறாக விலைவாசி உயர்வை ஈடுகட்டுவதற்காகவும் பணவீக்கத்தை சமாளிப்பதற்காகவும் சட்டப்பூர்வமாக ஊழியர்களுக்கு வழங்கப் பட வேண்டிய இழப்பீட்டுத் தொகையாகும்! விலைவாசி உயர்வை கட்டுப்படுத்துவதில் முழுமையாக தோற்றுப்போயிருக்கிற மத்திய அரசு, அகவிலைப்படியை முடக்கியிருப்பது “ குதிரை குப்புற தள்ளியதோடு குழியையும் பறித்த கதையாக” உள்ளது! அண்டை நாடுகளுடன் கடந்த காலங்களில் ஏற்பட்ட போர் மற்றும் இயற்கை பேரழிவு உள்ளிட்ட நெருக்கடி நேரங்களில் எல்லாம் அரசுக்கு பக்க பலமாக செயலாற்றிய மத்திய அரசு ஊழியர்களை இந்த உத்தரவின் மூலம் வஞ்சித்துள்ளதோடு அரசு எடுக்கும் தொழிலாளர் விரோத நடவடிக்கைகள் அனைத்தையும் கொரோனாவின் பெயரால் அரசு நியாயப்படுத்த முயலுவது கண்டிக்கத்தக்கதாகும்!
திரு. நரேந்திர மோடி தலைமையிலான மத்திய அரசு தொழிலாளர்களின் மீது பொருளாதார தாக்குதலை தொடுப்பதற்கு பதிலாக அரசியல் இலாபத்திற்காக முன்னெடுத்துள்ள, 98 ஆயிரம் கோடி செலவிலான மும்பை- அகமதாபத் அதிவிரைவு புல்லட் ரயில் திட்டத்தையும், புது தில்லியில் எழுப்ப திட்டமிட்டுள்ள 20,ஆயிரம் கோடி மதிப்பீட்டிலான புதிய பாராளுமன்றக் கட்டிடம் உட்பட மத்திய விஸ்டா திட்டத்தையும் தற்காலிகமாக ஒத்திவைத்துவிட்டு அத்தொகையை கொரோனா வைரஸ் பரவலை தடுக்கும் பணிகளுக்கு ஒதுக்கீடு செய்ய முன்வரவேண்டும். நாட்டு மக்கள் ஒருபுறம் கொரோனா அச்சத்தாலும் மறுபுறம் அரசு அறிவித்துள்ள ஊரடங்கு உத்தரவினால் ஏற்பட்டுள்ள பொருளாதார நெருக்கடியினாலும் தங்களின் வாழ்வாதாரத்தை இழந்து , தவித்துக் கொண்டிருக்கும் போது ஏற்கனவே 2063 கோடி ரூபாய் செலவில் பட்டேல் சிலையை நிறுவி தங்களது அரசியல் நோக்கங்களை நிறைவேற்றி கொண்டதைப் போன்று அல்லாமல் மக்களின் உயிர் காக்கும் பணிகளுக்கு முன்னுரிமை கொடுத்து செயல்பட மத்திய அரசு முன்வர வேண்டும் .
தற்போது அரசு அறிவித்துள்ள அகவிலைப்படி முடக்கத்தினால் தொழிலாளர்கள் குறைந்த பட்சம் ஜனவரி 2020 முதல் ஜீன் 2020 வரை 4% ஜூலை 2020 முதல் டிசம்பர் 2020 வரையிலான காலத்திற்கு 3% மற்றும் ஜனவரி 2021 முதல் ஜீன் 2021 வரை 3% ஆக மொத்தம் சம்பளத்தின் 10% இழப்பை ஏற்க வேண்டிய நிர்பந்தத்திற்கு ஆளாக்கப்பட்டுள்ளனர். அதுமட்டுமல்ல ஏழாவது ஊதியக்குழு வழங்கியுள்ள பரிந்துரையின் அடிப்படையில் அகவிலைப்படி இருபத்தைந்து சதவீதத்தை எட்டும் போது , தற்போது அரசு ஊழியர்கள் பெற்று வரும் வீட்டு வாடகைப்படி உயர்த்தப்பட்டு தற்போதுள்ள சென்னை உள்ளிட்ட X நகரங்களுக்கு 24%,லிருந்து 27% சதவீதமாகவும், Y நகரங்களுக்கு 16% லிருந்து 18% ஆகவும், Z நகரங்களுக்கு 8% லிருந்து 9% ஆக உயர்த்தி வழங்கப்படுவதும் அரசின் இந்த உத்தரவினால் தற்போது முடக்கப்பட்டுள்ளது! அது மட்டுமல்லாமல் அனைத்து மாநில அரசு ஊழியர்களுக்கும், மற்றும் பொதுத்துறை நிறுவனங்களின் ஊழியர்களுக்கும் அரசின் இந்த உத்தரவை காரணம் காட்டி அகவிலைப்படி உயர்வு மறுக்கப்படும் அபாயமும் உள்ளது! அரசின் இந்த தாக்குதல் தொழிலாளர்களின் மன உளைச்சலை அதிகப்படுத்தி அவர்களின் செயல் பாடு மற்றும் உற்பத்தி திறனில் மிகப்பெரிய பாதிப்பை ஏற்படுத்தும் என்பதை இந்த அரசு உணர வேண்டும்.
எனவே அரசு தற்போது வெளியிட்டுள்ள உத்தரவை உடனடியாக திரும்ப பெறுவதோடு ஏற்கனவே மார்ச் மாதம் அமைச்சரவை ஒப்புதல் கொடுத்த 4% அகவிலைப்படியை வழங்குவதற்கான உத்தரவை வெளியிட வேண்டும் என்று தொமுச பேரவையின் சார்பில் மத்திய அரசை வலியுறுத்தி கேட்டுக் கொள்கிறோம்.
Go.Ms.No:231 Date: 23.4.2020 GPF - Rate of interest for the finacial year 2020-2021 With effect from 01.4.2020 to 30.6.2020
Go:No: 231Date:23.4.2020 வருங்கால வைப்பு நிதி
வட்டி விகிதம் 7.9%-லிருந்து 7.1%-ஆக குறைக்கப் பட்டது!
தமிழக அரசு அதிரடி அறிவிப்பு!
வட்டி விகிதம் 7.9%-லிருந்து 7.1%-ஆக குறைக்கப் பட்டது!
தமிழக அரசு அதிரடி அறிவிப்பு!
Go.Ms.No:232 Date:27.4.2020 தமிழ்நாட்டின் ஆசிரியர், அரசு அலுவலர் மற்றும் ஓய்வூதியர்கள் அனைவருக்கும் 2021சூலை வரை பஞ்சப்படி (DA) நிறுத்திவைப்பு! தமிழக அரசு அரசாணை வெளியீடு
Go.No:232 Date:27.4.2020 தமிழ்நாட்டின் ஆசிரியர், அரசு அலுவலர் மற்றும் ஓய்வூதியர்கள் அனைவருக்கும் 2021சூலை வரை பஞ்சப்படி (DA) நிறுத்திவைப்பு! தமிழக அரசு அதிரடி அரசாணை!
மத்திய அரசை அடியொற்றி தமிழக அரசு பஞ்சப்படியை நிறுத்தம் செய்திருப்பது பேரதிர்ச்சியை ஏற்படுத்துகிறது!
மத்திய அரசை அடியொற்றி தமிழக அரசு பஞ்சப்படியை நிறுத்தம் செய்திருப்பது பேரதிர்ச்சியை ஏற்படுத்துகிறது!
40 % வருமான வரி விதிக்க வேண்டும்! வரித்துறை அதிகாரிகள் சங்கம் பரிந்துரை
40 % வருமான வரி விதிக்க வேண்டும்! வரித்துறை அதிகாரிகள் சங்கம் பரிந்துரை!
::::::::::::::::::::::::::::::::::::
ஆண்டுக்கு
ரூ. 1 கோடிக்கு மேல் வருமானம் ஈட்டுபவர்களுக்கு வருமான வரி விகிதத்தை 40 சதவீதமாக உயர்த்த வேண்டும்.
சொத்து வரியை (wealth tax) மீண்டும் அறிமுகப்படுத்தவேண்டும்
ரூ.10 லட்சத்துக்கும் அதிகமான வரி விதிக்கக்கூடிய வருமானத்தில் (taxable income) 4 சதவீத கோவிட் -19 செஸ் விதிக்க வேண்டும்
ஏழைகளுக்கு ஒரு மாதத்திற்கு ரூ .5 ஆயிரம் வரை கொடுக்க வேண்டும்
சுகாதாரத் துறையில் உள்ள அனைத்து நிறுவனங்களுக்கும், வணிகங்களுக்கும் மூன்று ஆண்டு வரிவிலக்குக் கொடுக்கப்பட வேண்டும்
இவை, பொருளாதாரத்தை மீட்பதற்காக இந்திய வருவாய் சேவையின் (ஐஆர்எஸ்) 50க்கும் மேற்பட்ட அதிகாரிகள் பிரதமர் அலுவலகம் (பி.எம்.ஓ) மற்றும் மத்திய நிதி அமைச்சகத்திற்குச் சனிக்கிழமை வழங்கிய “கோவிட் -19 தொற்றுநோய் நிதித்திட்டம்” என்ற அறிக்கையின் ஒரு பகுதியாக இந்த பரிந்துரைகள் உள்ளன. இந்த பரிந்துரைகள் மத்திய நேரடி வரி வாரியத்திற்கும் (CBDT) அனுப்பப்பட்டுள்ளது.
“பொருளாதாரத்தைப் புதுப்பிக்க அரசாங்கம் கணிசமாக அதிக செலவு செய்ய வேண்டும், அதற்குக் கூடுதல் வருவாயை ஏற்கனவே துன்பத்தில் இருக்கும் சாமானியருக்குச் சுமை ஏற்படாத வழிகளில் திரட்ட வேண்டும். இது போன்ற காலங்களில், பெரும் செல்வந்தர்கள் என்று அழைக்கப்படுபவர்களுக்குப் பொதுநலனை உறுதி செய்வதில் அதிக கடமை உள்ளது” என்று அந்த அறிக்கை கூறுகிறது.
அரசின் வருமானத்தைக் கூட்டுவதற்காகக் கொடுக்கப்பட்டுள்ள இந்த அறிக்கையின் விவரங்களைச் சுருக்கமாகக் காண்போம்.
பணக்காரர்களுக்கு கூடுதல்வரி:
ரூ. 1 கோடிக்கு மேல் வருமானம் உள்ளவர்களுக்கு அதிகபட்ச வருமான வரி வீதத்தை 40 சதவீதமாக உயர்த்த வேண்டும் அல்லது 5 கோடி அல்லது அதற்கு மேற்பட்ட நிகர சொத்து உள்ளவர்களுக்கு செல்வ வரியை (wealth tax) மீண்டும் அறிமுகப்படுத்த வேண்டும்.
பொருளாதாரத்தை புதுப்பிப்பதில் தீர்க்கமான தாக்கத்தை ஏற்படுத்தக்கூடும் 5-10 மிக முக்கியமான திட்டங்களை அரசாங்கம் அடையாளம் காண வேண்டும். செல்வந்தர்களுக்கு வரிவிதிப்பதன் மூலம் திரட்டப்படும் கூடுதல் வருவாய் இந்த 5-10 திட்டங்களுக்கு மட்டுமே பயன்படுத்த வேண்டும். ஆண்டுக்கு 10 லட்சத்திற்கு மேல் வருமானம் (taxable income) உள்ளோர்க்கு கோவிட் -19 நிவாரணத்தின் அடிப்படையில் 4 சதவீத கூடுதல் செஸ் விதிப்பதன் மூலம் கிடைக்கும் கூடுதல் வருவாய் ரூ .15,000 முதல் 18,000 கோடி வரை இருக்கலாம் என்றும் அதிகாரிகள் மதிப்பிடுகின்றனர்.
வரி சலுகைகளை விரிவுபடுத்துவதன் மூலம் கோவிட் -19 நிவாரணத்திற்காக சி.எஸ்.ஆர் நிதிகளை திரட்ட வேண்டும். கோவிட் -19 நெருக்கடியின் போது, வேலையில்லா நாட்களில் தொடர்ச்சியான ஊதியத்தை வழங்குவதை ஊக்குவிப்பதற்காக ஊழியர்களுக்கு வழங்கப்படும் சம்பளத்தை சி.எஸ்.ஆரின் கீழ் கணக்கில் காட்ட , கார்ப்பரேட்டுகள் அனுமதிக்கப்பட வேண்டும்.
அதிக நிதி திரட்டுவதற்காக, ஒரு புதிய வரி சேமிப்பு திட்டத்தையும் (tax saving scheme) , எடுத்துக்காட்டாக, கோவிட் -19 சேமிப்பு சான்றிதழையும் இந்த அறிக்கை பரிந்துரைக்கிறது.
(செல்வ வரி என்பது ஒரு நிறுவனத்தின் சொத்துக்களை வைத்திருப்பதற்கான வரி. பணம், வங்கி வைப்பு, ரியல் எஸ்டேட், காப்பீடு மற்றும் ஓய்வூதிய திட்டங்களில் உள்ள சொத்துக்கள், இணைக்கப்படாத வணிகங்களின் உரிமை, நிதிப் பத்திரங்கள் மற்றும் தனிப்பட்ட அறக்கட்டளைகள் உள்ளிட்ட தனிப்பட்ட சொத்துக்களின் மொத்த மதிப்பு இதில் அடங்கும்.)
மின்-வர்த்தக நிறுவனங்களுக்கு சமன்பாட்டு வரியை அதிகரித்தல்:
கொரோனா வைரஸ் பொருளாதாரம் பெரும்பாலும் டிஜிட்டல் / ஆன்லைன் / இ-காமர்ஸ் வழியே இயங்குகிறது என்பதால், நெட்ஃபிக்ஸ், அமேசான் பிரைம் மற்றும் ஜூம் போன்ற ஆன்லைன் நிறுவனங்களுக்கு விதிக்கப்படும் சமன்பாடு வரி அல்லது “கூகிள் வரி”யை அதிகரிக்க வேண்டும். விளம்பர சேவைகளுக்கு 6 சதவீதத்திலிருந்து 7 சதவீதமாகவும், மின்-வர்த்தகப் பணிக்கு 2 சதவீதத்திலிருந்து 3 சதவீதமாகவும் வரிகளை உயர்த்த வேண்டும்.
2017-18 நிதியாண்டிற்கான சமன்பாட்டு வரி வசூல் ரூ. 550 கோடியாகவும், 2018-19 நிதியாண்டு ரூ. 939 கோடியாகவும் இருந்துள்ளது. “இத்துறையில் வணிக வளர்ச்சி விகிதத்தின் அதிகரிப்பு வருவாயின் நல்ல தொகையை பங்களிக்கும். மேலும், வரிவிதிப்பு வருமான வரிச் சட்டத்தின் ஒரு பகுதியாக இல்லாததால், இது இந்தியாவின் வருமான வரி ஒப்பந்தங்களுக்கு உட்பட்டதாக இருக்காது.”
(நாட்டிற்கு வெளியே இயங்கும் Google,Facebook ,etc போன்ற இணைய சேவையை பயன்படுத்துவதற்கு அறிவிக்கப்பட்டுள்ள சமநிலைப்படுத்தல் வரியே “Goggle Tax” என்று பிரபலமாக அறியப்படுகிறது)
ஏழைகளுக்கு வருமானத்தை உறுதி செய்தல் :
குறைந்தது ஆறு மாத காலத்திற்கு பொருளாதார ரீதியாக மிகவும் பின்தங்கிய 12 கோடி குடும்பங்களுக்கு ஒரு மாதத்திற்கு ரூ .3,000 முதல் 5,000 வரை நேரடி பண பரிமாற்றம் செய்யப்பட வேண்டும்.
இந்த நெருக்கடி மகாத்மா காந்தி ஊரக வேலை வாய்ப்புத்திட்டத்தை விரிவுபடுத்துவதற்கும் கிராமப்புற சாலைகள் கட்டுவது, பொது சுகாதார உள்கட்டமைப்பு, ஆரம்ப பள்ளி கட்டிடங்கள் போன்ற பொதுப்பணித் திட்டங்களை உருவாக்குவதற்கும் ஒரு வாய்ப்பை வழங்குகிறது.
மிகவும் திட்டமிட்டு செயல்பட்டால், மூன்று மதிப்புமிக்க நோக்கங்களை ஒன்றாக அடைய முடியும்,
வேலையற்றவர்களுக்கு வேலைவாய்ப்பு மூலம் வருமான ஆதரவை வழங்குதல்
பொது உள்கட்டமைப்பை உருவாக்குதல்
மனித மூலதனத்தில் முதலீடு செய்தல்
சுகாதாரத் துறை மூலம் பொருளாதாரத்தை இயக்குதல்:
அடுத்த ஆண்டு அல்லது அதற்கு பொருளாதார வளர்ச்சிக்கான உந்து சக்தியாக சுகாதாரத் துறை செயல்படுவதை அரசாங்கம் உறுதி செய்ய வேண்டும்.
வரிவிதிப்பு கண்ணோட்டத்தில், சுகாதாரத் துறையில் செயல்படும் அனைத்து கார்ப்பரேட்டுகள், நிறுவனங்கள் மற்றும் வணிகங்களுக்கு அடுத்த மூன்று ஆண்டுகளுக்கு ஒரு முழுமையான வரிவிலக்கு முன்மொழியப்பட வேண்டும். சுகாதாரத்துறையில் இயக்கும் இந்த நிறுவனங்களுக்கு வரிவிலக்கு வழங்குவதில் சில கட்டுப்பாடுகள் இருக்கலாம். அனால் மருந்துகள், முகமூடிகள், கையுறைகள், கவுன், வென்டிலேட்டர்கள், சோதனை ஆய்வகங்கள், மருத்துவமனைகள், ஆரம்ப சுகாதார நிலையங்களை கட்டுவதில் ஈடுபட்டுள்ள நிறுவனங்களுக்கு வரிவிலக்கு கட்டாயமாக உறுதிப்படுத்தப்படவேண்டும்
நுகர்வுத்திறனை அதிகரிக்த்தல்:
நுகர்வுத்திறனை அதிகரிப்பதற்கும், வருமானத்தை அதிகரிப்பதற்கும், பங்குச் சந்தை சரிவின் காரணமாக சில்லறை முதலீட்டாளர்கள் அனுபவிக்கும் குறுகிய கால மூலதன இழப்பை சமாளிக்க சிறப்பு வரிவிலக்கு முறையை அமல்படுத்த வேண்டும்.
ரூ .10 லட்சத்துக்கும் குறைவான ஊதியம் பெறும் ஊழியர்களுக்கு வழங்கப்படும் போனஸ் அல்லது வேறு எந்த கொடுப்பனவுகளையும்(allowances) வரி விதிக்கக்கூடிய வருமானமாக அரசாங்கம் கருதக்கூடாது.
வேலை இழந்தவர்களுக்கு ஆறு மாதங்களுக்கு அல்லது புதிய வேலையே பெறும்வரை வரி செலுத்துதலை ஒத்திவைக்க அனுமதிக்க வேண்டும்.
இந்தியாவில் தயாரிக்கப்படும் ஆட்டோமொபைல்கள் மற்றும் மின்னணு பொருட்களை வாங்குவதில், வீடு வாங்குவதில் அதிக சலுகைகள் வழங்க வேண்டும்.
சிறு, குறு மற்றும் நடுத்தர நிறுவனங்கள் நெருக்கடியால் மிக மோசமாக பாதிக்கப்பட்டுள்ளது.
ஆண்டுக்கு ரூ .5 கோடி -10 க்கும் குறைவாக வருமான வரி ஈட்டும் இந்தத் துறைகளுக்கு வரித்தடை விதிக்க வேண்டும்.
# தமிழில்: ராதா
::::::::::::::::::::::::::::::::::::
ஆண்டுக்கு
ரூ. 1 கோடிக்கு மேல் வருமானம் ஈட்டுபவர்களுக்கு வருமான வரி விகிதத்தை 40 சதவீதமாக உயர்த்த வேண்டும்.
சொத்து வரியை (wealth tax) மீண்டும் அறிமுகப்படுத்தவேண்டும்
ரூ.10 லட்சத்துக்கும் அதிகமான வரி விதிக்கக்கூடிய வருமானத்தில் (taxable income) 4 சதவீத கோவிட் -19 செஸ் விதிக்க வேண்டும்
ஏழைகளுக்கு ஒரு மாதத்திற்கு ரூ .5 ஆயிரம் வரை கொடுக்க வேண்டும்
சுகாதாரத் துறையில் உள்ள அனைத்து நிறுவனங்களுக்கும், வணிகங்களுக்கும் மூன்று ஆண்டு வரிவிலக்குக் கொடுக்கப்பட வேண்டும்
இவை, பொருளாதாரத்தை மீட்பதற்காக இந்திய வருவாய் சேவையின் (ஐஆர்எஸ்) 50க்கும் மேற்பட்ட அதிகாரிகள் பிரதமர் அலுவலகம் (பி.எம்.ஓ) மற்றும் மத்திய நிதி அமைச்சகத்திற்குச் சனிக்கிழமை வழங்கிய “கோவிட் -19 தொற்றுநோய் நிதித்திட்டம்” என்ற அறிக்கையின் ஒரு பகுதியாக இந்த பரிந்துரைகள் உள்ளன. இந்த பரிந்துரைகள் மத்திய நேரடி வரி வாரியத்திற்கும் (CBDT) அனுப்பப்பட்டுள்ளது.
“பொருளாதாரத்தைப் புதுப்பிக்க அரசாங்கம் கணிசமாக அதிக செலவு செய்ய வேண்டும், அதற்குக் கூடுதல் வருவாயை ஏற்கனவே துன்பத்தில் இருக்கும் சாமானியருக்குச் சுமை ஏற்படாத வழிகளில் திரட்ட வேண்டும். இது போன்ற காலங்களில், பெரும் செல்வந்தர்கள் என்று அழைக்கப்படுபவர்களுக்குப் பொதுநலனை உறுதி செய்வதில் அதிக கடமை உள்ளது” என்று அந்த அறிக்கை கூறுகிறது.
அரசின் வருமானத்தைக் கூட்டுவதற்காகக் கொடுக்கப்பட்டுள்ள இந்த அறிக்கையின் விவரங்களைச் சுருக்கமாகக் காண்போம்.
பணக்காரர்களுக்கு கூடுதல்வரி:
ரூ. 1 கோடிக்கு மேல் வருமானம் உள்ளவர்களுக்கு அதிகபட்ச வருமான வரி வீதத்தை 40 சதவீதமாக உயர்த்த வேண்டும் அல்லது 5 கோடி அல்லது அதற்கு மேற்பட்ட நிகர சொத்து உள்ளவர்களுக்கு செல்வ வரியை (wealth tax) மீண்டும் அறிமுகப்படுத்த வேண்டும்.
பொருளாதாரத்தை புதுப்பிப்பதில் தீர்க்கமான தாக்கத்தை ஏற்படுத்தக்கூடும் 5-10 மிக முக்கியமான திட்டங்களை அரசாங்கம் அடையாளம் காண வேண்டும். செல்வந்தர்களுக்கு வரிவிதிப்பதன் மூலம் திரட்டப்படும் கூடுதல் வருவாய் இந்த 5-10 திட்டங்களுக்கு மட்டுமே பயன்படுத்த வேண்டும். ஆண்டுக்கு 10 லட்சத்திற்கு மேல் வருமானம் (taxable income) உள்ளோர்க்கு கோவிட் -19 நிவாரணத்தின் அடிப்படையில் 4 சதவீத கூடுதல் செஸ் விதிப்பதன் மூலம் கிடைக்கும் கூடுதல் வருவாய் ரூ .15,000 முதல் 18,000 கோடி வரை இருக்கலாம் என்றும் அதிகாரிகள் மதிப்பிடுகின்றனர்.
வரி சலுகைகளை விரிவுபடுத்துவதன் மூலம் கோவிட் -19 நிவாரணத்திற்காக சி.எஸ்.ஆர் நிதிகளை திரட்ட வேண்டும். கோவிட் -19 நெருக்கடியின் போது, வேலையில்லா நாட்களில் தொடர்ச்சியான ஊதியத்தை வழங்குவதை ஊக்குவிப்பதற்காக ஊழியர்களுக்கு வழங்கப்படும் சம்பளத்தை சி.எஸ்.ஆரின் கீழ் கணக்கில் காட்ட , கார்ப்பரேட்டுகள் அனுமதிக்கப்பட வேண்டும்.
அதிக நிதி திரட்டுவதற்காக, ஒரு புதிய வரி சேமிப்பு திட்டத்தையும் (tax saving scheme) , எடுத்துக்காட்டாக, கோவிட் -19 சேமிப்பு சான்றிதழையும் இந்த அறிக்கை பரிந்துரைக்கிறது.
(செல்வ வரி என்பது ஒரு நிறுவனத்தின் சொத்துக்களை வைத்திருப்பதற்கான வரி. பணம், வங்கி வைப்பு, ரியல் எஸ்டேட், காப்பீடு மற்றும் ஓய்வூதிய திட்டங்களில் உள்ள சொத்துக்கள், இணைக்கப்படாத வணிகங்களின் உரிமை, நிதிப் பத்திரங்கள் மற்றும் தனிப்பட்ட அறக்கட்டளைகள் உள்ளிட்ட தனிப்பட்ட சொத்துக்களின் மொத்த மதிப்பு இதில் அடங்கும்.)
மின்-வர்த்தக நிறுவனங்களுக்கு சமன்பாட்டு வரியை அதிகரித்தல்:
கொரோனா வைரஸ் பொருளாதாரம் பெரும்பாலும் டிஜிட்டல் / ஆன்லைன் / இ-காமர்ஸ் வழியே இயங்குகிறது என்பதால், நெட்ஃபிக்ஸ், அமேசான் பிரைம் மற்றும் ஜூம் போன்ற ஆன்லைன் நிறுவனங்களுக்கு விதிக்கப்படும் சமன்பாடு வரி அல்லது “கூகிள் வரி”யை அதிகரிக்க வேண்டும். விளம்பர சேவைகளுக்கு 6 சதவீதத்திலிருந்து 7 சதவீதமாகவும், மின்-வர்த்தகப் பணிக்கு 2 சதவீதத்திலிருந்து 3 சதவீதமாகவும் வரிகளை உயர்த்த வேண்டும்.
2017-18 நிதியாண்டிற்கான சமன்பாட்டு வரி வசூல் ரூ. 550 கோடியாகவும், 2018-19 நிதியாண்டு ரூ. 939 கோடியாகவும் இருந்துள்ளது. “இத்துறையில் வணிக வளர்ச்சி விகிதத்தின் அதிகரிப்பு வருவாயின் நல்ல தொகையை பங்களிக்கும். மேலும், வரிவிதிப்பு வருமான வரிச் சட்டத்தின் ஒரு பகுதியாக இல்லாததால், இது இந்தியாவின் வருமான வரி ஒப்பந்தங்களுக்கு உட்பட்டதாக இருக்காது.”
(நாட்டிற்கு வெளியே இயங்கும் Google,Facebook ,etc போன்ற இணைய சேவையை பயன்படுத்துவதற்கு அறிவிக்கப்பட்டுள்ள சமநிலைப்படுத்தல் வரியே “Goggle Tax” என்று பிரபலமாக அறியப்படுகிறது)
ஏழைகளுக்கு வருமானத்தை உறுதி செய்தல் :
குறைந்தது ஆறு மாத காலத்திற்கு பொருளாதார ரீதியாக மிகவும் பின்தங்கிய 12 கோடி குடும்பங்களுக்கு ஒரு மாதத்திற்கு ரூ .3,000 முதல் 5,000 வரை நேரடி பண பரிமாற்றம் செய்யப்பட வேண்டும்.
இந்த நெருக்கடி மகாத்மா காந்தி ஊரக வேலை வாய்ப்புத்திட்டத்தை விரிவுபடுத்துவதற்கும் கிராமப்புற சாலைகள் கட்டுவது, பொது சுகாதார உள்கட்டமைப்பு, ஆரம்ப பள்ளி கட்டிடங்கள் போன்ற பொதுப்பணித் திட்டங்களை உருவாக்குவதற்கும் ஒரு வாய்ப்பை வழங்குகிறது.
மிகவும் திட்டமிட்டு செயல்பட்டால், மூன்று மதிப்புமிக்க நோக்கங்களை ஒன்றாக அடைய முடியும்,
வேலையற்றவர்களுக்கு வேலைவாய்ப்பு மூலம் வருமான ஆதரவை வழங்குதல்
பொது உள்கட்டமைப்பை உருவாக்குதல்
மனித மூலதனத்தில் முதலீடு செய்தல்
சுகாதாரத் துறை மூலம் பொருளாதாரத்தை இயக்குதல்:
அடுத்த ஆண்டு அல்லது அதற்கு பொருளாதார வளர்ச்சிக்கான உந்து சக்தியாக சுகாதாரத் துறை செயல்படுவதை அரசாங்கம் உறுதி செய்ய வேண்டும்.
வரிவிதிப்பு கண்ணோட்டத்தில், சுகாதாரத் துறையில் செயல்படும் அனைத்து கார்ப்பரேட்டுகள், நிறுவனங்கள் மற்றும் வணிகங்களுக்கு அடுத்த மூன்று ஆண்டுகளுக்கு ஒரு முழுமையான வரிவிலக்கு முன்மொழியப்பட வேண்டும். சுகாதாரத்துறையில் இயக்கும் இந்த நிறுவனங்களுக்கு வரிவிலக்கு வழங்குவதில் சில கட்டுப்பாடுகள் இருக்கலாம். அனால் மருந்துகள், முகமூடிகள், கையுறைகள், கவுன், வென்டிலேட்டர்கள், சோதனை ஆய்வகங்கள், மருத்துவமனைகள், ஆரம்ப சுகாதார நிலையங்களை கட்டுவதில் ஈடுபட்டுள்ள நிறுவனங்களுக்கு வரிவிலக்கு கட்டாயமாக உறுதிப்படுத்தப்படவேண்டும்
நுகர்வுத்திறனை அதிகரிக்த்தல்:
நுகர்வுத்திறனை அதிகரிப்பதற்கும், வருமானத்தை அதிகரிப்பதற்கும், பங்குச் சந்தை சரிவின் காரணமாக சில்லறை முதலீட்டாளர்கள் அனுபவிக்கும் குறுகிய கால மூலதன இழப்பை சமாளிக்க சிறப்பு வரிவிலக்கு முறையை அமல்படுத்த வேண்டும்.
ரூ .10 லட்சத்துக்கும் குறைவான ஊதியம் பெறும் ஊழியர்களுக்கு வழங்கப்படும் போனஸ் அல்லது வேறு எந்த கொடுப்பனவுகளையும்(allowances) வரி விதிக்கக்கூடிய வருமானமாக அரசாங்கம் கருதக்கூடாது.
வேலை இழந்தவர்களுக்கு ஆறு மாதங்களுக்கு அல்லது புதிய வேலையே பெறும்வரை வரி செலுத்துதலை ஒத்திவைக்க அனுமதிக்க வேண்டும்.
இந்தியாவில் தயாரிக்கப்படும் ஆட்டோமொபைல்கள் மற்றும் மின்னணு பொருட்களை வாங்குவதில், வீடு வாங்குவதில் அதிக சலுகைகள் வழங்க வேண்டும்.
சிறு, குறு மற்றும் நடுத்தர நிறுவனங்கள் நெருக்கடியால் மிக மோசமாக பாதிக்கப்பட்டுள்ளது.
ஆண்டுக்கு ரூ .5 கோடி -10 க்கும் குறைவாக வருமான வரி ஈட்டும் இந்தத் துறைகளுக்கு வரித்தடை விதிக்க வேண்டும்.
# தமிழில்: ராதா
பஞ்சம்தான் பெரிய கொள்ளைநோய்… நாம அதைத் தவிர்க்கத் தயாரா இருக்கணும்! ~ கி_ரா_பேட்டி...
By சமஸ்
Published: 26 Apr, 2020
நாம் வாழும் காலத்தின் முதுபெரும் படைப்பாளியும் நூற்றாண்டை நெருங்குபவருமான கி.ராஜநாராயணன் இந்த ஊரடங்கு காலத்தில் எப்படி இருக்கிறார்? எத்தனையெத்தனை நோய்களையும் மக்களின் வருத்தப்பாடுகளையும் பார்த்தவர் அவர்! இந்த ஊரடங்கு காலத்தை அவர் எப்படிப் பார்க்கிறார்? நம்முடைய மூதாதையோரிடமிருந்து நாம் பெற்றுக்கொள்ள இன்றைக்கு ஏதேனும் செய்தி இருக்கிறதா? புதுச்சேரியில் வீட்டுக்குள்ளேயே முடங்கியிருப்பவருடன் பேசினேன்
எப்படியிருக்கிறீர்கள்?
நான் எப்படி இருக்கேன்? வயசு முன்னமே நடமாட்டத்தைக் கொறைச்சுடுச்சு. வீட்டுலயேயும் போன பிற்பாடு முழுக்கவுமே வீடு அடங்கித்தானே கெடக்கேன்? இந்த ஊரடங்குக்கு முன்னம் பார்த்துப் பேச யாராவது வந்துபோய் இருப்பாங்க. இப்ப அதுவும் நின்னுடுச்சு. பேச்சு கம்மியாயிடுச்சு. பேச்சு கம்மியாயிடுச்சுன்னா வந்துபோற ஆட்களை மட்டும் சொல்லலை; போனுல பேசுற ஆளுங்களும்கூடக் கம்மியாயிடுச்சு. கொஞ்சம்போல வாசிக்கிறேன், கொஞ்சம்போல எழுதுறேன். கூட ஆளுங்க இருந்தாலும் தனியாத்தான் கெடக்கேன்.
உங்கள் வாழ்க்கையில் கரோனா மாதிரி எத்தனை கொள்ளைநோய்களைப் பார்த்திருக்கிறீர்கள்?
நெறைய. ஆங்கில மருத்துவம் வரலைன்னா இன்னைக்கு மனித குலம் சாதாரணமா கடந்துபோற பல நோய்கள் நீங்க குறிப்பிடுற கொள்ளைநோய்களாகத்தான் வந்துபோயிருக்கும். நம்ம ஊருல வசவுகள்லகூட அதற்கான தடயங்கள் இருக்கே! ‘நீ கழிச்சல்லபோக!’ன்னு சொன்னா, அது காலரா; ‘நீ காளியாலபோக!’ன்னு சொன்னா அது பெரியம்மை. எனக்குக் காசநோய் வந்தப்போ நான் பொழைக்க மாட்டேன்னுதானே எல்லாரும் நெனைச்சாங்க; ஆங்கில மருத்துவத்துல மருந்து கண்டுபிடிக்கப்பட்டதால பொழைச்சேன். சின்னதும் பெரிசுமா நெறைய வந்துபோகும். பெரிசா நடுங்கவெச்சதுன்னா வைசூரிதான்; அதான், பெரியம்மை.
பெரியம்மை கால அனுபவங்களைக் கொஞ்சம் பேசலாமா? மக்கள் எப்படி அந்தக் காலத்தில் எதிர்கொண்டார்கள்?
ஒரு கிருமி அல்லது நோய் பெரிசா ஆயிடுச்சுன்னா நம்ம ஊர்ல என்ன பண்ணுவாங்கன்னா, மக்கள் அதைக் கும்பிட ஆரம்பிச்சிடுவாங்க. எல்லாம் பயம்தான். வைசூரி வந்துட்டா, ‘மாரியம்மன் இறங்கிடுச்சி’ன்னு சொல்வாங்க. ‘ஆயிரம் கண்ணுடையாள்’னு சாமிக்குப் பேர் வெச்சிருக்காங்களே அது உடம்பு பூராம் ஏற்படுற கொப்புளங்களைத்தான் குறிக்குது. நாட்டு வைத்தியங்ககிட்ட அறிகுறியைக் காட்டுவாங்க. அவங்க சில வழிமுறைகளைச் சொல்வாங்க. சிகிச்சை, மருந்துன்னு எல்லாம் பெரிசா எதுவும் கெடையாது. வேப்ப மரம்தான் நம்மளோட பெரிய ஆயுதம். வீட்டு வாசல்லயே வேப்பங்கொழையைக் கட்டித் தொங்கவிடுவாங்க. அன்றாடம் வீட்டை நல்லா கழுவிவிட்டு, வேப்பிலையை மஞ்சளோடு அரைச்சுக் கரைச்ச தண்ணியத் தெளிச்சுவிடுவாங்க. வேப்பந்தழைகளைப் படுக்கை விரிப்புல நிரவிவிட்டு நோய் கண்டவங்களை அதுல படுக்கப்போடுவாங்க. வேப்பிலையை வெதுவெதுப்பான தண்ணியில ஊறவெச்சி, அதுல குளிப்பாட்டுவாங்க. சாப்பாட்டுல பொதுவா உப்பு, புளி, காரம் குறைப்பாங்க. குளிர்ச்சியான உணவா கொடுப்பாங்க. உடம்பு காத்திரத்துக்காக மீன் கவுச்சி சேப்பாங்க. வீட்டுக்குள்ள நோய் கண்டவங்களைத் தனிச்சுப் பராமரிக்கிறதோட வெளிப்புழக்கத்தையும் குறைச்சுக்குவாங்க. அம்மனுக்கு மாவிளக்கு போடுறேன்னு வேண்டிக்குவாங்க. அதுக்கு அப்புறம் நடக்குறது நடக்குறபடியான கதைதான்.
பெரியம்மைக்கு எவ்வளவோ உயிர்களைக் கடந்த காலத்தில் பறிகொடுத்திருக்கிறோம். எவ்வளவோ நோய்கள் பெரியம்மைபோலவே வந்து சென்றாலும், அது மட்டும் எப்படி பக்தி கட்டுமானத்தோடு சேர்ந்தது? ஏன் காலராவுக்காகக் கோயில்கள் எழுப்பப்படவில்லை; அம்மைக்காகக் கோயில்கள் எழுப்பப்பட்டன?
இந்த அம்மை ஆளைக் கொல்ற அளவுக்கு அபாயத்தைக் கொண்டிருந்தாலும், ஒரு தடவை ஒரு ஆளைப் பிடிச்சா மறுபடி பிடிக்கிறதில்லை. அதாவது, மனுஷனுக்கு அந்தக் கிருமியை எதிர்க்கிற சக்தி கெடைச்சுடுது. அதேபோல, இதுல பிழைக்கிறவங்களுக்கும் பெரிய சிசிச்சை எதுவும் தேவைப்படுறது இல்லை. அதுவா வந்து, அதுவா சரியாகிடுதுல்லா? அதனால, அதுக்கு ஒரு தெய்வ சக்தி இருக்கிறதா நெனைச்சாங்க. அம்மை வந்தால் அதுக்கு எந்த வைத்தியமும் பார்க்கக் கூடாதுன்னு நெனைச்சாங்க. கண் விழியில அம்மைப் புண் விழும். கண் தெரியாமப் போயிடும். அப்பவும்கூட கண்ணீரோட, ‘சாமி நாங்க என்ன குத்தம் செஞ்சோம்’னுதான் கேட்பாங்க. அப்பதான் கோயில் கட்டிக் கும்பிடுறது, கூழ் ஊத்துறது, இல்லாதபட்டவங்களுக்கு உதவுறது இதெல்லாம் வேண்டுதலுக்கான பிராயச்சித்தமா வருது. ஆங்கில மருத்துவத்துல அம்மைக்குத் தடுப்பூசி கண்டுபிடிச்சு, அதைப் போட அரசாங்கத்து ஆட்கள் வந்தபோது, பல ஊர்கள்ல ஜனங்கள் ஊரைவிட்டே ஓடிப் போய்டுவாங்க. தடுப்பூசி போடுறதுக்கு விழிப்புணர்வுக் கூட்டம், பள்ளிக்கூடப் பிள்ளைகள் வழியா பெத்தவங்களுக்குச் சொல்லி அனுப்புறது, ஊருல உள்ள வாத்தியாருங்க, படிச்சவங்க, வீடு வீடா ஏறி பேசிப் புரியவைக்குறதுன்னு நம்மூர்ல அவ்வளவு காரியங்கள் தேவைப்பட்டிருக்கு. அம்மையைத் தாண்டி கோயம்புத்தூர் மாதிரி சில இடங்கள்ல அரிதா பிளேக் மாரியம்மன் கோயில் உண்டு. அதுக்கு ஏன் கோயில்ன்னா ஏற்கெனவே உள்ள பழக்கத்தோட, வேண்டுதலோட தொடர்ச்சியா இருக்கலாம். கரோனாவுக்கு யாரும் கோயில் கட்டுவாங்கன்னு நான் நெனைக்கலை.
பொதுவாக, அண்டை ஊர்களில் பெருநோய்கள் சூழ்கின்றன என்ற தகவல்கள் வரும்போது, எப்படியான முன்னெச்சரிக்கை நடவடிக்கைகளை ஓர் ஊரில் எடுப்பார்கள்? ஊர்க் கட்டுமான உத்தரவு போன்ற நடைமுறை ஏதும் இருந்திருக்கிறதா?
பக்கத்து ஊர்ல ஒரு வியாதின்னு சேதி வந்தாலே, அந்தப் பக்கம் போக்குவரத்தையும் புழக்கத்தையும் குறைச்சிக்குறது இயல்பாவே நடைமுறைக்கு வந்திடும். பொதுவா, ஊர்ல எல்லாரும் சேர்ந்து என்ன பண்ணுவாங்கன்னு கேட்டீங்கன்னா, வைக்கோல் பிரியில வேப்பிலையைச் செருகி செருகி நீளமா தோரணம் மாதிரி கட்டி, ஊர் எல்லையில கட்டிடுவாங்க. அப்படிக் கட்டினா நோய் உள்ளே வராதுன்னு ஒரு நம்பிக்கை. இதேபோல ஊருக்குள்ள ஒரு வீட்டுல வியாதி வந்துடுச்சுன்னாலும், வீட்டுக்கு வெளியில அடையாளமா வேப்பிலைத் தோரணம் கட்டிடுவாங்க; வாசல்லேயே வேப்பிலையும் மஞ்சத் தண்ணீயும் வெச்சிருவாங்க. அது ஒரு அடையாளம்; மத்தவங்க ஜாக்கிரதையா இருக்கணும்கிறதுக்கு. மத்தபடி, பரவுற நோயை யாராலும் தடுக்கவே முடியாதுன்னு எல்லாத்துக்கும் தெரியும். பிரிட்டிஷ்காரன் காலத்துல சுதந்திரப் போராட்டத்துல ஈடுபட்டவங்க அவன் கண்ணுலேர்ந்து தப்பிக்கிறதுக்காக வீட்டு வாசல்ல வேப்பிலையைச் செருகுறது நடக்கும். ஏன்னா, இதைப் பார்த்தான்னாலே அவன் பயந்து ஓடிடுவான்.
உலகெங்கும் கரோனா பரவும் இந்நாட்களில், அது சம்பந்தமான விழிப்புணர்வைக் காட்டிலும் பயம் நம் சமூகத்தை அதிகம் பிடித்து ஆட்டுவதாகத் தோன்றுகிறது. கரோனாவுக்குச் சிகிச்சை அளித்த மருத்துவர்கள், மக்களின் பொருட்டு உயிரை விட்டிருக்கும் நிலையில், அவர்களுடைய இறுதிச் சடங்கைக்கூடப் பொது மயானங்களில் மேற்கொள்ள முடியாத அளவுக்கு அந்தந்தப் பகுதி மக்கள் தங்கள் வெறுப்பை உமிழ்வதைப் பார்க்கிறோம். கடந்த காலங்களில் தொற்றுநோயால் இறப்பவர்களின் இறுதிச் சடங்குகள் எப்படி நடக்கும்?
அது ரொம்ப கண்ணியமாகத்தான் நடக்கும். முன்னெச்சரிக்கையா இருப்பாங்க. ஆனா, வெறுக்க மாட்டாங்க. இப்படியான நோய்கள்ல ஒருத்தர் சாகும்போது, ஒரு போர்வையை விரிச்சி, பிரேதத்தை நேரடியா தொடாம ஒரு கம்பால நகர்த்தி அதைப் போர்வைக்குள்ள தள்ளி, தொட்டில் கட்டி அதை மூங்கில் கழியில இணைச்சு தூக்கிட்டுப் போவாங்க. ஆனா, யாரையும் யாரும் ஒதுக்க மாட்டாங்க. சாவு யாரை விட்டு வைக்கும்? சாவு கொடுத்தவனை வெறுக்கலாமா? இன்னைக்குப் பிரச்சினை என்னன்னா அரசாங்கமே பயப்படுது!
ஊர் நெடுக ஒரு தொற்றுநோயால் பாதிக்கப்படும் சூழல் உருவாகும் நாட்களில், ஊரின் செயல்பாடு நிறுத்தப்பட்டது மாதிரியான நினைவு ஏதும் இருக்கிறதா?
அப்படி நடக்காது. இப்போ ஒரு ஊருல நெறைய பாதிப்பு இருக்குன்னு வெச்சுக்குங்க, திருவிழா, ஆடல் பாடல், சாம்பிராணி, பத்தி இதையெல்லாம்தான் நிறுத்துவாங்க. அன்றாட ஓட்டம் நிக்காது. கொஞ்சம் ஜாக்கிரதையா அனுசரிச்சு நடந்துக்குவாங்க. இதே சில தெருக்கள்லதான் பாதிப்புன்னு வெச்சிக்கங்க; திருவிழாகூட நிக்காது; சாமி ஊர்வலம் அந்தத் தெருக்கள்ல மட்டும் நடக்காது; ஒருவேளை, அந்தத் தெருவைக் கடந்துதான் போகணும்னாலும், வாத்தியக்காரர்கள் அங்கே மட்டும் வாசிக்க மாட்டாங்க. அமைதியா கடந்துபோயிடுவாங்க. மேலை நாடுகள்ல வினோதமா நான் வேற ஒண்ணு கேள்விப்பட்டிருக்கேன். இத்தாலியில பிளேக் பரவினப்போ, அந்த மக்கள் என்ன பண்ணுனாங்கன்னா, ஊர்கள்லேர்ந்து வெளியேறி மலையில போய் குடியேறியிருக்காங்க. அப்படி மலையிலேயே இருந்த காலகட்டத்துல மக்கள் பொழுதைப்போக்குறதுக்காகச் சொல்லிக்கிட்டதுதான் பின்னாடி ‘டெக்கமரான் கதைகள்’னு வந்துச்சு. ஆனா, எப்படியும் மனுஷக் கூட்டம் உழைச்சு ஆகணும். அது நின்னுச்சுன்னா பெரும் கூட்டம் பசியில சாக வேண்டியிருக்கும்.
கரோனாவை நீங்கள் எப்படிப் பார்க்கிறீர்கள்?
என்னைக் கேட்டா, கிருமிங்க கொண்டுவர்ற பெருநோய்கள் எல்லாத்தையும்விட பயங்கரமான கொள்ளைநோய், பஞ்சம்தான். ஒரு ஊரு எல்லாத்தையும் தாங்கி நிக்கும். எப்போ மக்கள் ஊரைவிட்டு குடும்பம் குடும்பமா காலி பண்ணிப் போவாங்கன்னா பஞ்சத்தப்போதான். ஒரு கிராமம் அழியுது, கிராமம் குறையுது, கிராமம் காணாமப்போகுதுன்னா அது நோய்களால அல்ல; பஞ்சத்துனாலதான். நான் கரோனாவைக் காட்டிலும் பஞ்சத்தை நெனைச்சுத்தான் ரொம்ப அச்சப்படுறேன். ஏன்னா, நம்மூர்ல மக்கள் ஊரைவிட்டு வெளியேறுகிற நெலமை கடந்த காலம் முழுக்க எப்போ வந்திருக்குன்னா, வியாதியால இல்லை; பசியாலதான். ஒண்ணும் சாப்பிடுறதுக்கு கிடைக்காட்டா ஊர்ல இருக்க முடியுமா? ‘வேலைக்குக் கூலியா ரூவா வேணாம்; தானியம் கொடு’ன்னு கேட்பாங்க. வரலாறு நெடுக தானியம்தான் முக்கியம். ஊர்ல இருக்கிற பெரிய தலைக்கட்டுங்க வீட்ல இருக்கிற தானியத்தைக் கொஞ்சம் கொடுத்துப்பாப்பாங்க. அதுக்கு மேல அவங்களாலேயும் மக்களைத் தாக்காட்ட முடியாது. ஏன்னா, அவங்களுக்கே தட்டுப்பாடு வந்துடும். அப்பம் என்ன ஆகும்? ஊரைவிட்டே கெளம்பிருவாங்க. இன்னைக்கும் இந்த நாடு அன்னாடங்காய்ச்சிகளோட நாடுதான். அன்னைக்காவது ஊரைவிட்டு கெளம்பி பஞ்சம் பிழைக்க இன்னொரு ஊர் போக முடியும். இன்னைக்கு?
நீங்கள் எத்தனை பஞ்சங்களைப் பார்த்திருக்கிறீர்கள்?
அறுபது வருஷத்துக்கு ஒரு பஞ்சம் நிச்சயம்கிறது பெரியவங்க சொல். அப்போவெல்லாம் அப்படித்தான் நடக்கும். தாது வருஷம் நெருங்கினாலே மக்கள் அஞ்சுவாங்க. என்னோட வாழ்க்கையில நான் ரெண்டு பஞ்சங்களைப் பார்த்திருக்கேன். ‘இடைநாடெல்லாம் பஞ்சம் வந்தாலும் இடைசெவல் சத்திரலப்பட்டிக்குப் பஞ்சம் வந்ததில்லெ’ன்னு சொல்வாங்க. ஆனா, அங்கேயும் பஞ்சம் வந்தது. மழைக் காலத்துலகூட மழை பெய்யாது. அப்படி ஒரு பஞ்சத்துலதான் என் நண்பன் கு.அழகிரிசாமியோட குடும்பமே ஊரைவிட்டுக் கிளம்பி வெளியேறிப்போச்சு. அந்தப் பஞ்சத்துக்குப் பேரு புண்ணாக்குப் பஞ்சம். ஏன் அந்தப் பேருன்னா, மாட்டுக்குப் போடுற புண்ணாக்கை மனுஷன் தின்னு வாழ்ந்த காலம் அது. புண்ணாக்கு வாங்கவும் துட்டு இல்லாதப்போ, காட்டுக்குப் போய் மண்ணைத் தோண்டி கிழங்குகளைக் கொண்டுவந்து, தண்ணில ஊரப்போட்டு, ஆட்டு உரலில் ஆட்டி, அதன் நீரை வடிகட்டிக் கஞ்சி காய்ச்சிக் குடிப்பாங்க. அதுக்கும் வழியில்லாத நிலையில்தான் பஞ்சம் பிழைக்க ஊரைவிட்டு வெளியேறுவாங்க. இப்படிப் போகும்போது வயசாளிகளை நடத்திச் செல்ல முடியாது. சுமக்க முடிஞ்சா சுமந்துகிட்டுப் போவாங்க; குழந்தைகள் உள்ள வீடுகள்ல வயசாளிகளையும் சுமந்துகிட்டு, குழந்தைகளையும் சுமந்துகிட்டுப் போறது பெருஞ்சிரமம். அதனால வயசாளிகள், ‘நீங்க போங்க. பிழைச்சிக் கிடந்தா பாத்துக்கிடுவோம்’னு மத்தவங்கள அனுப்பிடுவாங்க. ‘இதுக்காகவா எங்களைப் பெத்தீங்க?’ன்னு சொல்லி, உறவெல்லாம் கட்டிப்பிடிச்சு அழும். அழுது அழுது எல்லாருமே தூங்கிப்போவாங்க. காலையில முதலில் கண் முழிக்குற குடும்பப் பெண் மத்தா எல்லாத்தையும் எழுப்ப, சத்தம் கேட்காமல் தலையில அடிச்சுக்கிட்டே அழுதபடி நகர்ந்துபோவாங்க. வயசாளிகள் அங்கேயே கிடந்து செத்துப்போவாங்க.
நம்முடைய இலக்கியங்களில் எந்த அளவுக்குக் கொள்ளைநோய்கள், பஞ்சங்கள் எல்லாம் பதிவாகியிருக்கின்றன? இன்றைய காலகட்டத்துக்கு அதன் வழி நாம் எடுத்துக்கொள்ள வேண்டிய முக்கியமான செய்தி என்று எதைச் சொல்வீர்கள்?
நவீன இலக்கியத்துல ரொம்பக் கொஞ்சம்தான் பதிவாகியிருக்கு. தொ.மு.சி.ரகுநாதன் இருந்தாரே, அவர் ஒருத்தர்தான் தமிழ்நாட்டுல இந்த மாதிரி விஷயங்களை எல்லாம் தேடித் தேடி எழுதினார். அவர் வந்து ஒரு பஞ்ச காலத்துல கிராமம் கிராமமாகப் போயி பார்த்திட்டு வந்தவர், பேயறைஞ்ச மாதிரி வந்து நின்னார். ஏன்னா, அங்க கண்ட காட்சிகளை அவரால தாங்க முடியலை. ஊர் இருக்கு. மனுஷாள் இல்லை. வீடு வீடா நுழைஞ்சிப் பார்க்கிறார்; ஒரு மனுஷாள் இல்ல. ஒரே ஒரு வீட்டில மட்டும் நாய் மாத்திரம் இருந்துச்சாம். பேயடைஞ்ச ஊர்ன்னு சும்மாவா சொல்றாங்க! அப்புறம் கு.அழகிரிசாமி எழுதியிருக்கான். அதைத் தாண்டி பெரிசா சொல்ல ஏதும் இல்லை. ஆனா, இப்படியான கொள்ளைநோய்கள், பஞ்சங்கள் இதையெல்லாம் வெச்சி பிரபந்தங்கள், நாட்டுப்புறப் பாடல்கள், சித்திரகவிகள், சிந்து பாடல்கள், வாய்மொழிக் கதைகள்ல நெறைய வந்திருக்கு. நல்ல தங்காள் கதை எவ்வளவு வலியைச் சொல்லுது? பொதுவா, இந்த மாதிரி ஆக்கங்களையெல்லாம் திரட்டித் தொகுக்கணும்கிற ஞானம் நமக்கு இல்லைங்கிறதால நெறைய இழந்துட்டோம். அதுக்கு நம்மளோட அறிவுச் சூழலும்கூட ஒரு காரணம். இவங்க மனசுல வெச்சிருக்குற குறிப்பிட்ட வடிவங்களைத்தானே இவங்க இலக்கியமாகவே மதிக்கிறாங்க? ஆக, நெறைய இழந்துட்டோம். என் நெனைப்புல மிச்சம் உள்ள விஷயம் என்னன்னா, இப்படியான கொள்ளைநோய்கள் ஒரு ஊரைக் கடுமையா பாதிக்கும்போது அடுத்து, பசியும் பஞ்சமும் அங்கே குடியேறிடும். அது இப்பம் நடந்துடமா நாம பார்த்துக்கணும்.
இதுபோன்ற இக்கட்டான காலகட்டங்களில் நாம் நம் சமூகத்தைக் காக்க எதைக் கருவியாகக் கொள்வது?
மனிதாபிமானம்தான் ஒரே கருவி. ரொம்ப இக்கட்டான காலகட்டத்துல நம்மோட முன்னோர்கள் அரசாங்கத்தைப் பெரிசா நம்பினதே இல்லை; அப்படி முழுக்க நம்பினா, முழு மோசம் போயிடுவோம்னு அவங்களுக்குத் தெரியும். சாப்பாட்டை அவங்க சிக்கனமாக ஆக்கிக்குவாங்க. இந்த மாதிரி காலத்துல கையிருப்பு என்னவோ அது மட்டும்தானே நிதர்சனம்? சம்சாரிங்க அதை எவ்வளவு காலத்துக்கு நீட்டிக்கணுமோ அவ்வளவுக்குப் பாதுகாப்புப் பண்ணிக்குவாங்க. ஆனா, தன்னளவுலதான் சிக்கனம் இருக்குமே தவிர, ஒருத்தருக்கு ஒருத்தர் உதவிக்குறது நிக்காது. கருணை பெருகும். அப்படித்தான் மனித குலம் இவ்வளவு காலமாகத் தன்னைக் காபந்து பண்ணிக்கிட்டு வந்துருக்கு. நம்ம வயிறு நெறைஞ்சுதான்னு நெனைக்காம, நமக்குக் கீழ இருக்கவங்க வயிறு நெறையுதான்னும் பார்த்து, அவங்களுக்கு உதவுற காருண்யம்தான் நாம எப்பவும் கைக்கொள்ள வேண்டிய கருவி!
நன்றி: இந்து தமிழ் திசை
ஞாயிறு, 26 ஏப்ரல், 2020
பஞ்சம்தான் பெரிய கொள்ளைநோய்… நாம அதைத் தவிர்க்கத் தயாரா இருக்கணும்!- . முதுபெரும் படைப்பாளி கி.ரா. பேட்டி
பஞ்சம்தான் பெரிய கொள்ளைநோய்…
நாம அதைத் தவிர்க்கத் தயாரா இருக்கணும்!- .
#கி_ரா_பேட்டி
By சமஸ்
Published: 26 Apr, 2020
நாம் வாழும் காலத்தின் முதுபெரும் படைப்பாளியும் நூற்றாண்டை நெருங்குபவருமான கி.ராஜநாராயணன் இந்த ஊரடங்கு காலத்தில் எப்படி இருக்கிறார்? எத்தனையெத்தனை நோய்களையும் மக்களின் வருத்தப்பாடுகளையும் பார்த்தவர் அவர்! இந்த ஊரடங்கு காலத்தை அவர் எப்படிப் பார்க்கிறார்? நம்முடைய மூதாதையோரிடமிருந்து நாம் பெற்றுக்கொள்ள இன்றைக்கு ஏதேனும் செய்தி இருக்கிறதா? புதுச்சேரியில் வீட்டுக்குள்ளேயே முடங்கியிருப்பவருடன் பேசினேன்
எப்படியிருக்கிறீர்கள்?
நான் எப்படி இருக்கேன்? வயசு முன்னமே நடமாட்டத்தைக் கொறைச்சுடுச்சு. வீட்டுலயேயும் போன பிற்பாடு முழுக்கவுமே வீடு அடங்கித்தானே கெடக்கேன்? இந்த ஊரடங்குக்கு முன்னம் பார்த்துப் பேச யாராவது வந்துபோய் இருப்பாங்க. இப்ப அதுவும் நின்னுடுச்சு. பேச்சு கம்மியாயிடுச்சு. பேச்சு கம்மியாயிடுச்சுன்னா வந்துபோற ஆட்களை மட்டும் சொல்லலை; போனுல பேசுற ஆளுங்களும்கூடக் கம்மியாயிடுச்சு. கொஞ்சம்போல வாசிக்கிறேன், கொஞ்சம்போல எழுதுறேன். கூட ஆளுங்க இருந்தாலும் தனியாத்தான் கெடக்கேன்.
உங்கள் வாழ்க்கையில் கரோனா மாதிரி எத்தனை கொள்ளைநோய்களைப் பார்த்திருக்கிறீர்கள்?
நெறைய. ஆங்கில மருத்துவம் வரலைன்னா இன்னைக்கு மனித குலம் சாதாரணமா கடந்துபோற பல நோய்கள் நீங்க குறிப்பிடுற கொள்ளைநோய்களாகத்தான் வந்துபோயிருக்கும். நம்ம ஊருல வசவுகள்லகூட அதற்கான தடயங்கள் இருக்கே! ‘நீ கழிச்சல்லபோக!’ன்னு சொன்னா, அது காலரா; ‘நீ காளியாலபோக!’ன்னு சொன்னா அது பெரியம்மை. எனக்குக் காசநோய் வந்தப்போ நான் பொழைக்க மாட்டேன்னுதானே எல்லாரும் நெனைச்சாங்க; ஆங்கில மருத்துவத்துல மருந்து கண்டுபிடிக்கப்பட்டதால பொழைச்சேன். சின்னதும் பெரிசுமா நெறைய வந்துபோகும். பெரிசா நடுங்கவெச்சதுன்னா வைசூரிதான்; அதான், பெரியம்மை.
பெரியம்மை கால அனுபவங்களைக் கொஞ்சம் பேசலாமா? மக்கள் எப்படி அந்தக் காலத்தில் எதிர்கொண்டார்கள்?
ஒரு கிருமி அல்லது நோய் பெரிசா ஆயிடுச்சுன்னா நம்ம ஊர்ல என்ன பண்ணுவாங்கன்னா, மக்கள் அதைக் கும்பிட ஆரம்பிச்சிடுவாங்க. எல்லாம் பயம்தான். வைசூரி வந்துட்டா, ‘மாரியம்மன் இறங்கிடுச்சி’ன்னு சொல்வாங்க. ‘ஆயிரம் கண்ணுடையாள்’னு சாமிக்குப் பேர் வெச்சிருக்காங்களே அது உடம்பு பூராம் ஏற்படுற கொப்புளங்களைத்தான் குறிக்குது. நாட்டு வைத்தியங்ககிட்ட அறிகுறியைக் காட்டுவாங்க. அவங்க சில வழிமுறைகளைச் சொல்வாங்க. சிகிச்சை, மருந்துன்னு எல்லாம் பெரிசா எதுவும் கெடையாது. வேப்ப மரம்தான் நம்மளோட பெரிய ஆயுதம். வீட்டு வாசல்லயே வேப்பங்கொழையைக் கட்டித் தொங்கவிடுவாங்க. அன்றாடம் வீட்டை நல்லா கழுவிவிட்டு, வேப்பிலையை மஞ்சளோடு அரைச்சுக் கரைச்ச தண்ணியத் தெளிச்சுவிடுவாங்க. வேப்பந்தழைகளைப் படுக்கை விரிப்புல நிரவிவிட்டு நோய் கண்டவங்களை அதுல படுக்கப்போடுவாங்க. வேப்பிலையை வெதுவெதுப்பான தண்ணியில ஊறவெச்சி, அதுல குளிப்பாட்டுவாங்க. சாப்பாட்டுல பொதுவா உப்பு, புளி, காரம் குறைப்பாங்க. குளிர்ச்சியான உணவா கொடுப்பாங்க. உடம்பு காத்திரத்துக்காக மீன் கவுச்சி சேப்பாங்க. வீட்டுக்குள்ள நோய் கண்டவங்களைத் தனிச்சுப் பராமரிக்கிறதோட வெளிப்புழக்கத்தையும் குறைச்சுக்குவாங்க. அம்மனுக்கு மாவிளக்கு போடுறேன்னு வேண்டிக்குவாங்க. அதுக்கு அப்புறம் நடக்குறது நடக்குறபடியான கதைதான்.
பெரியம்மைக்கு எவ்வளவோ உயிர்களைக் கடந்த காலத்தில் பறிகொடுத்திருக்கிறோம். எவ்வளவோ நோய்கள் பெரியம்மைபோலவே வந்து சென்றாலும், அது மட்டும் எப்படி பக்தி கட்டுமானத்தோடு சேர்ந்தது? ஏன் காலராவுக்காகக் கோயில்கள் எழுப்பப்படவில்லை; அம்மைக்காகக் கோயில்கள் எழுப்பப்பட்டன?
இந்த அம்மை ஆளைக் கொல்ற அளவுக்கு அபாயத்தைக் கொண்டிருந்தாலும், ஒரு தடவை ஒரு ஆளைப் பிடிச்சா மறுபடி பிடிக்கிறதில்லை. அதாவது, மனுஷனுக்கு அந்தக் கிருமியை எதிர்க்கிற சக்தி கெடைச்சுடுது. அதேபோல, இதுல பிழைக்கிறவங்களுக்கும் பெரிய சிசிச்சை எதுவும் தேவைப்படுறது இல்லை. அதுவா வந்து, அதுவா சரியாகிடுதுல்லா? அதனால, அதுக்கு ஒரு தெய்வ சக்தி இருக்கிறதா நெனைச்சாங்க. அம்மை வந்தால் அதுக்கு எந்த வைத்தியமும் பார்க்கக் கூடாதுன்னு நெனைச்சாங்க. கண் விழியில அம்மைப் புண் விழும். கண் தெரியாமப் போயிடும். அப்பவும்கூட கண்ணீரோட, ‘சாமி நாங்க என்ன குத்தம் செஞ்சோம்’னுதான் கேட்பாங்க. அப்பதான் கோயில் கட்டிக் கும்பிடுறது, கூழ் ஊத்துறது, இல்லாதபட்டவங்களுக்கு உதவுறது இதெல்லாம் வேண்டுதலுக்கான பிராயச்சித்தமா வருது. ஆங்கில மருத்துவத்துல அம்மைக்குத் தடுப்பூசி கண்டுபிடிச்சு, அதைப் போட அரசாங்கத்து ஆட்கள் வந்தபோது, பல ஊர்கள்ல ஜனங்கள் ஊரைவிட்டே ஓடிப் போய்டுவாங்க. தடுப்பூசி போடுறதுக்கு விழிப்புணர்வுக் கூட்டம், பள்ளிக்கூடப் பிள்ளைகள் வழியா பெத்தவங்களுக்குச் சொல்லி அனுப்புறது, ஊருல உள்ள வாத்தியாருங்க, படிச்சவங்க, வீடு வீடா ஏறி பேசிப் புரியவைக்குறதுன்னு நம்மூர்ல அவ்வளவு காரியங்கள் தேவைப்பட்டிருக்கு. அம்மையைத் தாண்டி கோயம்புத்தூர் மாதிரி சில இடங்கள்ல அரிதா பிளேக் மாரியம்மன் கோயில் உண்டு. அதுக்கு ஏன் கோயில்ன்னா ஏற்கெனவே உள்ள பழக்கத்தோட, வேண்டுதலோட தொடர்ச்சியா இருக்கலாம். கரோனாவுக்கு யாரும் கோயில் கட்டுவாங்கன்னு நான் நெனைக்கலை.
பொதுவாக, அண்டை ஊர்களில் பெருநோய்கள் சூழ்கின்றன என்ற தகவல்கள் வரும்போது, எப்படியான முன்னெச்சரிக்கை நடவடிக்கைகளை ஓர் ஊரில் எடுப்பார்கள்? ஊர்க் கட்டுமான உத்தரவு போன்ற நடைமுறை ஏதும் இருந்திருக்கிறதா?
பக்கத்து ஊர்ல ஒரு வியாதின்னு சேதி வந்தாலே, அந்தப் பக்கம் போக்குவரத்தையும் புழக்கத்தையும் குறைச்சிக்குறது இயல்பாவே நடைமுறைக்கு வந்திடும். பொதுவா, ஊர்ல எல்லாரும் சேர்ந்து என்ன பண்ணுவாங்கன்னு கேட்டீங்கன்னா, வைக்கோல் பிரியில வேப்பிலையைச் செருகி செருகி நீளமா தோரணம் மாதிரி கட்டி, ஊர் எல்லையில கட்டிடுவாங்க. அப்படிக் கட்டினா நோய் உள்ளே வராதுன்னு ஒரு நம்பிக்கை. இதேபோல ஊருக்குள்ள ஒரு வீட்டுல வியாதி வந்துடுச்சுன்னாலும், வீட்டுக்கு வெளியில அடையாளமா வேப்பிலைத் தோரணம் கட்டிடுவாங்க; வாசல்லேயே வேப்பிலையும் மஞ்சத் தண்ணீயும் வெச்சிருவாங்க. அது ஒரு அடையாளம்; மத்தவங்க ஜாக்கிரதையா இருக்கணும்கிறதுக்கு. மத்தபடி, பரவுற நோயை யாராலும் தடுக்கவே முடியாதுன்னு எல்லாத்துக்கும் தெரியும். பிரிட்டிஷ்காரன் காலத்துல சுதந்திரப் போராட்டத்துல ஈடுபட்டவங்க அவன் கண்ணுலேர்ந்து தப்பிக்கிறதுக்காக வீட்டு வாசல்ல வேப்பிலையைச் செருகுறது நடக்கும். ஏன்னா, இதைப் பார்த்தான்னாலே அவன் பயந்து ஓடிடுவான்.
உலகெங்கும் கரோனா பரவும் இந்நாட்களில், அது சம்பந்தமான விழிப்புணர்வைக் காட்டிலும் பயம் நம் சமூகத்தை அதிகம் பிடித்து ஆட்டுவதாகத் தோன்றுகிறது. கரோனாவுக்குச் சிகிச்சை அளித்த மருத்துவர்கள், மக்களின் பொருட்டு உயிரை விட்டிருக்கும் நிலையில், அவர்களுடைய இறுதிச் சடங்கைக்கூடப் பொது மயானங்களில் மேற்கொள்ள முடியாத அளவுக்கு அந்தந்தப் பகுதி மக்கள் தங்கள் வெறுப்பை உமிழ்வதைப் பார்க்கிறோம். கடந்த காலங்களில் தொற்றுநோயால் இறப்பவர்களின் இறுதிச் சடங்குகள் எப்படி நடக்கும்?
அது ரொம்ப கண்ணியமாகத்தான் நடக்கும். முன்னெச்சரிக்கையா இருப்பாங்க. ஆனா, வெறுக்க மாட்டாங்க. இப்படியான நோய்கள்ல ஒருத்தர் சாகும்போது, ஒரு போர்வையை விரிச்சி, பிரேதத்தை நேரடியா தொடாம ஒரு கம்பால நகர்த்தி அதைப் போர்வைக்குள்ள தள்ளி, தொட்டில் கட்டி அதை மூங்கில் கழியில இணைச்சு தூக்கிட்டுப் போவாங்க. ஆனா, யாரையும் யாரும் ஒதுக்க மாட்டாங்க. சாவு யாரை விட்டு வைக்கும்? சாவு கொடுத்தவனை வெறுக்கலாமா? இன்னைக்குப் பிரச்சினை என்னன்னா அரசாங்கமே பயப்படுது!
ஊர் நெடுக ஒரு தொற்றுநோயால் பாதிக்கப்படும் சூழல் உருவாகும் நாட்களில், ஊரின் செயல்பாடு நிறுத்தப்பட்டது மாதிரியான நினைவு ஏதும் இருக்கிறதா?
அப்படி நடக்காது. இப்போ ஒரு ஊருல நெறைய பாதிப்பு இருக்குன்னு வெச்சுக்குங்க, திருவிழா, ஆடல் பாடல், சாம்பிராணி, பத்தி இதையெல்லாம்தான் நிறுத்துவாங்க. அன்றாட ஓட்டம் நிக்காது. கொஞ்சம் ஜாக்கிரதையா அனுசரிச்சு நடந்துக்குவாங்க. இதே சில தெருக்கள்லதான் பாதிப்புன்னு வெச்சிக்கங்க; திருவிழாகூட நிக்காது; சாமி ஊர்வலம் அந்தத் தெருக்கள்ல மட்டும் நடக்காது; ஒருவேளை, அந்தத் தெருவைக் கடந்துதான் போகணும்னாலும், வாத்தியக்காரர்கள் அங்கே மட்டும் வாசிக்க மாட்டாங்க. அமைதியா கடந்துபோயிடுவாங்க. மேலை நாடுகள்ல வினோதமா நான் வேற ஒண்ணு கேள்விப்பட்டிருக்கேன். இத்தாலியில பிளேக் பரவினப்போ, அந்த மக்கள் என்ன பண்ணுனாங்கன்னா, ஊர்கள்லேர்ந்து வெளியேறி மலையில போய் குடியேறியிருக்காங்க. அப்படி மலையிலேயே இருந்த காலகட்டத்துல மக்கள் பொழுதைப்போக்குறதுக்காகச் சொல்லிக்கிட்டதுதான் பின்னாடி ‘டெக்கமரான் கதைகள்’னு வந்துச்சு. ஆனா, எப்படியும் மனுஷக் கூட்டம் உழைச்சு ஆகணும். அது நின்னுச்சுன்னா பெரும் கூட்டம் பசியில சாக வேண்டியிருக்கும்.
கரோனாவை நீங்கள் எப்படிப் பார்க்கிறீர்கள்?
என்னைக் கேட்டா, கிருமிங்க கொண்டுவர்ற பெருநோய்கள் எல்லாத்தையும்விட பயங்கரமான கொள்ளைநோய், பஞ்சம்தான். ஒரு ஊரு எல்லாத்தையும் தாங்கி நிக்கும். எப்போ மக்கள் ஊரைவிட்டு குடும்பம் குடும்பமா காலி பண்ணிப் போவாங்கன்னா பஞ்சத்தப்போதான். ஒரு கிராமம் அழியுது, கிராமம் குறையுது, கிராமம் காணாமப்போகுதுன்னா அது நோய்களால அல்ல; பஞ்சத்துனாலதான். நான் கரோனாவைக் காட்டிலும் பஞ்சத்தை நெனைச்சுத்தான் ரொம்ப அச்சப்படுறேன். ஏன்னா, நம்மூர்ல மக்கள் ஊரைவிட்டு வெளியேறுகிற நெலமை கடந்த காலம் முழுக்க எப்போ வந்திருக்குன்னா, வியாதியால இல்லை; பசியாலதான். ஒண்ணும் சாப்பிடுறதுக்கு கிடைக்காட்டா ஊர்ல இருக்க முடியுமா? ‘வேலைக்குக் கூலியா ரூவா வேணாம்; தானியம் கொடு’ன்னு கேட்பாங்க. வரலாறு நெடுக தானியம்தான் முக்கியம். ஊர்ல இருக்கிற பெரிய தலைக்கட்டுங்க வீட்ல இருக்கிற தானியத்தைக் கொஞ்சம் கொடுத்துப்பாப்பாங்க. அதுக்கு மேல அவங்களாலேயும் மக்களைத் தாக்காட்ட முடியாது. ஏன்னா, அவங்களுக்கே தட்டுப்பாடு வந்துடும். அப்பம் என்ன ஆகும்? ஊரைவிட்டே கெளம்பிருவாங்க. இன்னைக்கும் இந்த நாடு அன்னாடங்காய்ச்சிகளோட நாடுதான். அன்னைக்காவது ஊரைவிட்டு கெளம்பி பஞ்சம் பிழைக்க இன்னொரு ஊர் போக முடியும். இன்னைக்கு?
நீங்கள் எத்தனை பஞ்சங்களைப் பார்த்திருக்கிறீர்கள்?
அறுபது வருஷத்துக்கு ஒரு பஞ்சம் நிச்சயம்கிறது பெரியவங்க சொல். அப்போவெல்லாம் அப்படித்தான் நடக்கும். தாது வருஷம் நெருங்கினாலே மக்கள் அஞ்சுவாங்க. என்னோட வாழ்க்கையில நான் ரெண்டு பஞ்சங்களைப் பார்த்திருக்கேன். ‘இடைநாடெல்லாம் பஞ்சம் வந்தாலும் இடைசெவல் சத்திரலப்பட்டிக்குப் பஞ்சம் வந்ததில்லெ’ன்னு சொல்வாங்க. ஆனா, அங்கேயும் பஞ்சம் வந்தது. மழைக் காலத்துலகூட மழை பெய்யாது. அப்படி ஒரு பஞ்சத்துலதான் என் நண்பன் கு.அழகிரிசாமியோட குடும்பமே ஊரைவிட்டுக் கிளம்பி வெளியேறிப்போச்சு. அந்தப் பஞ்சத்துக்குப் பேரு புண்ணாக்குப் பஞ்சம். ஏன் அந்தப் பேருன்னா, மாட்டுக்குப் போடுற புண்ணாக்கை மனுஷன் தின்னு வாழ்ந்த காலம் அது. புண்ணாக்கு வாங்கவும் துட்டு இல்லாதப்போ, காட்டுக்குப் போய் மண்ணைத் தோண்டி கிழங்குகளைக் கொண்டுவந்து, தண்ணில ஊரப்போட்டு, ஆட்டு உரலில் ஆட்டி, அதன் நீரை வடிகட்டிக் கஞ்சி காய்ச்சிக் குடிப்பாங்க. அதுக்கும் வழியில்லாத நிலையில்தான் பஞ்சம் பிழைக்க ஊரைவிட்டு வெளியேறுவாங்க. இப்படிப் போகும்போது வயசாளிகளை நடத்திச் செல்ல முடியாது. சுமக்க முடிஞ்சா சுமந்துகிட்டுப் போவாங்க; குழந்தைகள் உள்ள வீடுகள்ல வயசாளிகளையும் சுமந்துகிட்டு, குழந்தைகளையும் சுமந்துகிட்டுப் போறது பெருஞ்சிரமம். அதனால வயசாளிகள், ‘நீங்க போங்க. பிழைச்சிக் கிடந்தா பாத்துக்கிடுவோம்’னு மத்தவங்கள அனுப்பிடுவாங்க. ‘இதுக்காகவா எங்களைப் பெத்தீங்க?’ன்னு சொல்லி, உறவெல்லாம் கட்டிப்பிடிச்சு அழும். அழுது அழுது எல்லாருமே தூங்கிப்போவாங்க. காலையில முதலில் கண் முழிக்குற குடும்பப் பெண் மத்தா எல்லாத்தையும் எழுப்ப, சத்தம் கேட்காமல் தலையில அடிச்சுக்கிட்டே அழுதபடி நகர்ந்துபோவாங்க. வயசாளிகள் அங்கேயே கிடந்து செத்துப்போவாங்க.
நம்முடைய இலக்கியங்களில் எந்த அளவுக்குக் கொள்ளைநோய்கள், பஞ்சங்கள் எல்லாம் பதிவாகியிருக்கின்றன? இன்றைய காலகட்டத்துக்கு அதன் வழி நாம் எடுத்துக்கொள்ள வேண்டிய முக்கியமான செய்தி என்று எதைச் சொல்வீர்கள்?
நவீன இலக்கியத்துல ரொம்பக் கொஞ்சம்தான் பதிவாகியிருக்கு. தொ.மு.சி.ரகுநாதன் இருந்தாரே, அவர் ஒருத்தர்தான் தமிழ்நாட்டுல இந்த மாதிரி விஷயங்களை எல்லாம் தேடித் தேடி எழுதினார். அவர் வந்து ஒரு பஞ்ச காலத்துல கிராமம் கிராமமாகப் போயி பார்த்திட்டு வந்தவர், பேயறைஞ்ச மாதிரி வந்து நின்னார். ஏன்னா, அங்க கண்ட காட்சிகளை அவரால தாங்க முடியலை. ஊர் இருக்கு. மனுஷாள் இல்லை. வீடு வீடா நுழைஞ்சிப் பார்க்கிறார்; ஒரு மனுஷாள் இல்ல. ஒரே ஒரு வீட்டில மட்டும் நாய் மாத்திரம் இருந்துச்சாம். பேயடைஞ்ச ஊர்ன்னு சும்மாவா சொல்றாங்க! அப்புறம் கு.அழகிரிசாமி எழுதியிருக்கான். அதைத் தாண்டி பெரிசா சொல்ல ஏதும் இல்லை. ஆனா, இப்படியான கொள்ளைநோய்கள், பஞ்சங்கள் இதையெல்லாம் வெச்சி பிரபந்தங்கள், நாட்டுப்புறப் பாடல்கள், சித்திரகவிகள், சிந்து பாடல்கள், வாய்மொழிக் கதைகள்ல நெறைய வந்திருக்கு. நல்ல தங்காள் கதை எவ்வளவு வலியைச் சொல்லுது? பொதுவா, இந்த மாதிரி ஆக்கங்களையெல்லாம் திரட்டித் தொகுக்கணும்கிற ஞானம் நமக்கு இல்லைங்கிறதால நெறைய இழந்துட்டோம். அதுக்கு நம்மளோட அறிவுச் சூழலும்கூட ஒரு காரணம். இவங்க மனசுல வெச்சிருக்குற குறிப்பிட்ட வடிவங்களைத்தானே இவங்க இலக்கியமாகவே மதிக்கிறாங்க? ஆக, நெறைய இழந்துட்டோம். என் நெனைப்புல மிச்சம் உள்ள விஷயம் என்னன்னா, இப்படியான கொள்ளைநோய்கள் ஒரு ஊரைக் கடுமையா பாதிக்கும்போது அடுத்து, பசியும் பஞ்சமும் அங்கே குடியேறிடும். அது இப்பம் நடந்துடமா நாம பார்த்துக்கணும்.
இதுபோன்ற இக்கட்டான காலகட்டங்களில் நாம் நம் சமூகத்தைக் காக்க எதைக் கருவியாகக் கொள்வது?
மனிதாபிமானம்தான் ஒரே கருவி. ரொம்ப இக்கட்டான காலகட்டத்துல நம்மோட முன்னோர்கள் அரசாங்கத்தைப் பெரிசா நம்பினதே இல்லை; அப்படி முழுக்க நம்பினா, முழு மோசம் போயிடுவோம்னு அவங்களுக்குத் தெரியும். சாப்பாட்டை அவங்க சிக்கனமாக ஆக்கிக்குவாங்க. இந்த மாதிரி காலத்துல கையிருப்பு என்னவோ அது மட்டும்தானே நிதர்சனம்? சம்சாரிங்க அதை எவ்வளவு காலத்துக்கு நீட்டிக்கணுமோ அவ்வளவுக்குப் பாதுகாப்புப் பண்ணிக்குவாங்க. ஆனா, தன்னளவுலதான் சிக்கனம் இருக்குமே தவிர, ஒருத்தருக்கு ஒருத்தர் உதவிக்குறது நிக்காது. கருணை பெருகும். அப்படித்தான் மனித குலம் இவ்வளவு காலமாகத் தன்னைக் காபந்து பண்ணிக்கிட்டு வந்துருக்கு. நம்ம வயிறு நெறைஞ்சுதான்னு நெனைக்காம, நமக்குக் கீழ இருக்கவங்க வயிறு நெறையுதான்னும் பார்த்து, அவங்களுக்கு உதவுற காருண்யம்தான் நாம எப்பவும் கைக்கொள்ள வேண்டிய கருவி!
நன்றி: இந்து தமிழ் திசை
நாம அதைத் தவிர்க்கத் தயாரா இருக்கணும்!- .
#கி_ரா_பேட்டி
By சமஸ்
Published: 26 Apr, 2020
நாம் வாழும் காலத்தின் முதுபெரும் படைப்பாளியும் நூற்றாண்டை நெருங்குபவருமான கி.ராஜநாராயணன் இந்த ஊரடங்கு காலத்தில் எப்படி இருக்கிறார்? எத்தனையெத்தனை நோய்களையும் மக்களின் வருத்தப்பாடுகளையும் பார்த்தவர் அவர்! இந்த ஊரடங்கு காலத்தை அவர் எப்படிப் பார்க்கிறார்? நம்முடைய மூதாதையோரிடமிருந்து நாம் பெற்றுக்கொள்ள இன்றைக்கு ஏதேனும் செய்தி இருக்கிறதா? புதுச்சேரியில் வீட்டுக்குள்ளேயே முடங்கியிருப்பவருடன் பேசினேன்
எப்படியிருக்கிறீர்கள்?
நான் எப்படி இருக்கேன்? வயசு முன்னமே நடமாட்டத்தைக் கொறைச்சுடுச்சு. வீட்டுலயேயும் போன பிற்பாடு முழுக்கவுமே வீடு அடங்கித்தானே கெடக்கேன்? இந்த ஊரடங்குக்கு முன்னம் பார்த்துப் பேச யாராவது வந்துபோய் இருப்பாங்க. இப்ப அதுவும் நின்னுடுச்சு. பேச்சு கம்மியாயிடுச்சு. பேச்சு கம்மியாயிடுச்சுன்னா வந்துபோற ஆட்களை மட்டும் சொல்லலை; போனுல பேசுற ஆளுங்களும்கூடக் கம்மியாயிடுச்சு. கொஞ்சம்போல வாசிக்கிறேன், கொஞ்சம்போல எழுதுறேன். கூட ஆளுங்க இருந்தாலும் தனியாத்தான் கெடக்கேன்.
உங்கள் வாழ்க்கையில் கரோனா மாதிரி எத்தனை கொள்ளைநோய்களைப் பார்த்திருக்கிறீர்கள்?
நெறைய. ஆங்கில மருத்துவம் வரலைன்னா இன்னைக்கு மனித குலம் சாதாரணமா கடந்துபோற பல நோய்கள் நீங்க குறிப்பிடுற கொள்ளைநோய்களாகத்தான் வந்துபோயிருக்கும். நம்ம ஊருல வசவுகள்லகூட அதற்கான தடயங்கள் இருக்கே! ‘நீ கழிச்சல்லபோக!’ன்னு சொன்னா, அது காலரா; ‘நீ காளியாலபோக!’ன்னு சொன்னா அது பெரியம்மை. எனக்குக் காசநோய் வந்தப்போ நான் பொழைக்க மாட்டேன்னுதானே எல்லாரும் நெனைச்சாங்க; ஆங்கில மருத்துவத்துல மருந்து கண்டுபிடிக்கப்பட்டதால பொழைச்சேன். சின்னதும் பெரிசுமா நெறைய வந்துபோகும். பெரிசா நடுங்கவெச்சதுன்னா வைசூரிதான்; அதான், பெரியம்மை.
பெரியம்மை கால அனுபவங்களைக் கொஞ்சம் பேசலாமா? மக்கள் எப்படி அந்தக் காலத்தில் எதிர்கொண்டார்கள்?
ஒரு கிருமி அல்லது நோய் பெரிசா ஆயிடுச்சுன்னா நம்ம ஊர்ல என்ன பண்ணுவாங்கன்னா, மக்கள் அதைக் கும்பிட ஆரம்பிச்சிடுவாங்க. எல்லாம் பயம்தான். வைசூரி வந்துட்டா, ‘மாரியம்மன் இறங்கிடுச்சி’ன்னு சொல்வாங்க. ‘ஆயிரம் கண்ணுடையாள்’னு சாமிக்குப் பேர் வெச்சிருக்காங்களே அது உடம்பு பூராம் ஏற்படுற கொப்புளங்களைத்தான் குறிக்குது. நாட்டு வைத்தியங்ககிட்ட அறிகுறியைக் காட்டுவாங்க. அவங்க சில வழிமுறைகளைச் சொல்வாங்க. சிகிச்சை, மருந்துன்னு எல்லாம் பெரிசா எதுவும் கெடையாது. வேப்ப மரம்தான் நம்மளோட பெரிய ஆயுதம். வீட்டு வாசல்லயே வேப்பங்கொழையைக் கட்டித் தொங்கவிடுவாங்க. அன்றாடம் வீட்டை நல்லா கழுவிவிட்டு, வேப்பிலையை மஞ்சளோடு அரைச்சுக் கரைச்ச தண்ணியத் தெளிச்சுவிடுவாங்க. வேப்பந்தழைகளைப் படுக்கை விரிப்புல நிரவிவிட்டு நோய் கண்டவங்களை அதுல படுக்கப்போடுவாங்க. வேப்பிலையை வெதுவெதுப்பான தண்ணியில ஊறவெச்சி, அதுல குளிப்பாட்டுவாங்க. சாப்பாட்டுல பொதுவா உப்பு, புளி, காரம் குறைப்பாங்க. குளிர்ச்சியான உணவா கொடுப்பாங்க. உடம்பு காத்திரத்துக்காக மீன் கவுச்சி சேப்பாங்க. வீட்டுக்குள்ள நோய் கண்டவங்களைத் தனிச்சுப் பராமரிக்கிறதோட வெளிப்புழக்கத்தையும் குறைச்சுக்குவாங்க. அம்மனுக்கு மாவிளக்கு போடுறேன்னு வேண்டிக்குவாங்க. அதுக்கு அப்புறம் நடக்குறது நடக்குறபடியான கதைதான்.
பெரியம்மைக்கு எவ்வளவோ உயிர்களைக் கடந்த காலத்தில் பறிகொடுத்திருக்கிறோம். எவ்வளவோ நோய்கள் பெரியம்மைபோலவே வந்து சென்றாலும், அது மட்டும் எப்படி பக்தி கட்டுமானத்தோடு சேர்ந்தது? ஏன் காலராவுக்காகக் கோயில்கள் எழுப்பப்படவில்லை; அம்மைக்காகக் கோயில்கள் எழுப்பப்பட்டன?
இந்த அம்மை ஆளைக் கொல்ற அளவுக்கு அபாயத்தைக் கொண்டிருந்தாலும், ஒரு தடவை ஒரு ஆளைப் பிடிச்சா மறுபடி பிடிக்கிறதில்லை. அதாவது, மனுஷனுக்கு அந்தக் கிருமியை எதிர்க்கிற சக்தி கெடைச்சுடுது. அதேபோல, இதுல பிழைக்கிறவங்களுக்கும் பெரிய சிசிச்சை எதுவும் தேவைப்படுறது இல்லை. அதுவா வந்து, அதுவா சரியாகிடுதுல்லா? அதனால, அதுக்கு ஒரு தெய்வ சக்தி இருக்கிறதா நெனைச்சாங்க. அம்மை வந்தால் அதுக்கு எந்த வைத்தியமும் பார்க்கக் கூடாதுன்னு நெனைச்சாங்க. கண் விழியில அம்மைப் புண் விழும். கண் தெரியாமப் போயிடும். அப்பவும்கூட கண்ணீரோட, ‘சாமி நாங்க என்ன குத்தம் செஞ்சோம்’னுதான் கேட்பாங்க. அப்பதான் கோயில் கட்டிக் கும்பிடுறது, கூழ் ஊத்துறது, இல்லாதபட்டவங்களுக்கு உதவுறது இதெல்லாம் வேண்டுதலுக்கான பிராயச்சித்தமா வருது. ஆங்கில மருத்துவத்துல அம்மைக்குத் தடுப்பூசி கண்டுபிடிச்சு, அதைப் போட அரசாங்கத்து ஆட்கள் வந்தபோது, பல ஊர்கள்ல ஜனங்கள் ஊரைவிட்டே ஓடிப் போய்டுவாங்க. தடுப்பூசி போடுறதுக்கு விழிப்புணர்வுக் கூட்டம், பள்ளிக்கூடப் பிள்ளைகள் வழியா பெத்தவங்களுக்குச் சொல்லி அனுப்புறது, ஊருல உள்ள வாத்தியாருங்க, படிச்சவங்க, வீடு வீடா ஏறி பேசிப் புரியவைக்குறதுன்னு நம்மூர்ல அவ்வளவு காரியங்கள் தேவைப்பட்டிருக்கு. அம்மையைத் தாண்டி கோயம்புத்தூர் மாதிரி சில இடங்கள்ல அரிதா பிளேக் மாரியம்மன் கோயில் உண்டு. அதுக்கு ஏன் கோயில்ன்னா ஏற்கெனவே உள்ள பழக்கத்தோட, வேண்டுதலோட தொடர்ச்சியா இருக்கலாம். கரோனாவுக்கு யாரும் கோயில் கட்டுவாங்கன்னு நான் நெனைக்கலை.
பொதுவாக, அண்டை ஊர்களில் பெருநோய்கள் சூழ்கின்றன என்ற தகவல்கள் வரும்போது, எப்படியான முன்னெச்சரிக்கை நடவடிக்கைகளை ஓர் ஊரில் எடுப்பார்கள்? ஊர்க் கட்டுமான உத்தரவு போன்ற நடைமுறை ஏதும் இருந்திருக்கிறதா?
பக்கத்து ஊர்ல ஒரு வியாதின்னு சேதி வந்தாலே, அந்தப் பக்கம் போக்குவரத்தையும் புழக்கத்தையும் குறைச்சிக்குறது இயல்பாவே நடைமுறைக்கு வந்திடும். பொதுவா, ஊர்ல எல்லாரும் சேர்ந்து என்ன பண்ணுவாங்கன்னு கேட்டீங்கன்னா, வைக்கோல் பிரியில வேப்பிலையைச் செருகி செருகி நீளமா தோரணம் மாதிரி கட்டி, ஊர் எல்லையில கட்டிடுவாங்க. அப்படிக் கட்டினா நோய் உள்ளே வராதுன்னு ஒரு நம்பிக்கை. இதேபோல ஊருக்குள்ள ஒரு வீட்டுல வியாதி வந்துடுச்சுன்னாலும், வீட்டுக்கு வெளியில அடையாளமா வேப்பிலைத் தோரணம் கட்டிடுவாங்க; வாசல்லேயே வேப்பிலையும் மஞ்சத் தண்ணீயும் வெச்சிருவாங்க. அது ஒரு அடையாளம்; மத்தவங்க ஜாக்கிரதையா இருக்கணும்கிறதுக்கு. மத்தபடி, பரவுற நோயை யாராலும் தடுக்கவே முடியாதுன்னு எல்லாத்துக்கும் தெரியும். பிரிட்டிஷ்காரன் காலத்துல சுதந்திரப் போராட்டத்துல ஈடுபட்டவங்க அவன் கண்ணுலேர்ந்து தப்பிக்கிறதுக்காக வீட்டு வாசல்ல வேப்பிலையைச் செருகுறது நடக்கும். ஏன்னா, இதைப் பார்த்தான்னாலே அவன் பயந்து ஓடிடுவான்.
உலகெங்கும் கரோனா பரவும் இந்நாட்களில், அது சம்பந்தமான விழிப்புணர்வைக் காட்டிலும் பயம் நம் சமூகத்தை அதிகம் பிடித்து ஆட்டுவதாகத் தோன்றுகிறது. கரோனாவுக்குச் சிகிச்சை அளித்த மருத்துவர்கள், மக்களின் பொருட்டு உயிரை விட்டிருக்கும் நிலையில், அவர்களுடைய இறுதிச் சடங்கைக்கூடப் பொது மயானங்களில் மேற்கொள்ள முடியாத அளவுக்கு அந்தந்தப் பகுதி மக்கள் தங்கள் வெறுப்பை உமிழ்வதைப் பார்க்கிறோம். கடந்த காலங்களில் தொற்றுநோயால் இறப்பவர்களின் இறுதிச் சடங்குகள் எப்படி நடக்கும்?
அது ரொம்ப கண்ணியமாகத்தான் நடக்கும். முன்னெச்சரிக்கையா இருப்பாங்க. ஆனா, வெறுக்க மாட்டாங்க. இப்படியான நோய்கள்ல ஒருத்தர் சாகும்போது, ஒரு போர்வையை விரிச்சி, பிரேதத்தை நேரடியா தொடாம ஒரு கம்பால நகர்த்தி அதைப் போர்வைக்குள்ள தள்ளி, தொட்டில் கட்டி அதை மூங்கில் கழியில இணைச்சு தூக்கிட்டுப் போவாங்க. ஆனா, யாரையும் யாரும் ஒதுக்க மாட்டாங்க. சாவு யாரை விட்டு வைக்கும்? சாவு கொடுத்தவனை வெறுக்கலாமா? இன்னைக்குப் பிரச்சினை என்னன்னா அரசாங்கமே பயப்படுது!
ஊர் நெடுக ஒரு தொற்றுநோயால் பாதிக்கப்படும் சூழல் உருவாகும் நாட்களில், ஊரின் செயல்பாடு நிறுத்தப்பட்டது மாதிரியான நினைவு ஏதும் இருக்கிறதா?
அப்படி நடக்காது. இப்போ ஒரு ஊருல நெறைய பாதிப்பு இருக்குன்னு வெச்சுக்குங்க, திருவிழா, ஆடல் பாடல், சாம்பிராணி, பத்தி இதையெல்லாம்தான் நிறுத்துவாங்க. அன்றாட ஓட்டம் நிக்காது. கொஞ்சம் ஜாக்கிரதையா அனுசரிச்சு நடந்துக்குவாங்க. இதே சில தெருக்கள்லதான் பாதிப்புன்னு வெச்சிக்கங்க; திருவிழாகூட நிக்காது; சாமி ஊர்வலம் அந்தத் தெருக்கள்ல மட்டும் நடக்காது; ஒருவேளை, அந்தத் தெருவைக் கடந்துதான் போகணும்னாலும், வாத்தியக்காரர்கள் அங்கே மட்டும் வாசிக்க மாட்டாங்க. அமைதியா கடந்துபோயிடுவாங்க. மேலை நாடுகள்ல வினோதமா நான் வேற ஒண்ணு கேள்விப்பட்டிருக்கேன். இத்தாலியில பிளேக் பரவினப்போ, அந்த மக்கள் என்ன பண்ணுனாங்கன்னா, ஊர்கள்லேர்ந்து வெளியேறி மலையில போய் குடியேறியிருக்காங்க. அப்படி மலையிலேயே இருந்த காலகட்டத்துல மக்கள் பொழுதைப்போக்குறதுக்காகச் சொல்லிக்கிட்டதுதான் பின்னாடி ‘டெக்கமரான் கதைகள்’னு வந்துச்சு. ஆனா, எப்படியும் மனுஷக் கூட்டம் உழைச்சு ஆகணும். அது நின்னுச்சுன்னா பெரும் கூட்டம் பசியில சாக வேண்டியிருக்கும்.
கரோனாவை நீங்கள் எப்படிப் பார்க்கிறீர்கள்?
என்னைக் கேட்டா, கிருமிங்க கொண்டுவர்ற பெருநோய்கள் எல்லாத்தையும்விட பயங்கரமான கொள்ளைநோய், பஞ்சம்தான். ஒரு ஊரு எல்லாத்தையும் தாங்கி நிக்கும். எப்போ மக்கள் ஊரைவிட்டு குடும்பம் குடும்பமா காலி பண்ணிப் போவாங்கன்னா பஞ்சத்தப்போதான். ஒரு கிராமம் அழியுது, கிராமம் குறையுது, கிராமம் காணாமப்போகுதுன்னா அது நோய்களால அல்ல; பஞ்சத்துனாலதான். நான் கரோனாவைக் காட்டிலும் பஞ்சத்தை நெனைச்சுத்தான் ரொம்ப அச்சப்படுறேன். ஏன்னா, நம்மூர்ல மக்கள் ஊரைவிட்டு வெளியேறுகிற நெலமை கடந்த காலம் முழுக்க எப்போ வந்திருக்குன்னா, வியாதியால இல்லை; பசியாலதான். ஒண்ணும் சாப்பிடுறதுக்கு கிடைக்காட்டா ஊர்ல இருக்க முடியுமா? ‘வேலைக்குக் கூலியா ரூவா வேணாம்; தானியம் கொடு’ன்னு கேட்பாங்க. வரலாறு நெடுக தானியம்தான் முக்கியம். ஊர்ல இருக்கிற பெரிய தலைக்கட்டுங்க வீட்ல இருக்கிற தானியத்தைக் கொஞ்சம் கொடுத்துப்பாப்பாங்க. அதுக்கு மேல அவங்களாலேயும் மக்களைத் தாக்காட்ட முடியாது. ஏன்னா, அவங்களுக்கே தட்டுப்பாடு வந்துடும். அப்பம் என்ன ஆகும்? ஊரைவிட்டே கெளம்பிருவாங்க. இன்னைக்கும் இந்த நாடு அன்னாடங்காய்ச்சிகளோட நாடுதான். அன்னைக்காவது ஊரைவிட்டு கெளம்பி பஞ்சம் பிழைக்க இன்னொரு ஊர் போக முடியும். இன்னைக்கு?
நீங்கள் எத்தனை பஞ்சங்களைப் பார்த்திருக்கிறீர்கள்?
அறுபது வருஷத்துக்கு ஒரு பஞ்சம் நிச்சயம்கிறது பெரியவங்க சொல். அப்போவெல்லாம் அப்படித்தான் நடக்கும். தாது வருஷம் நெருங்கினாலே மக்கள் அஞ்சுவாங்க. என்னோட வாழ்க்கையில நான் ரெண்டு பஞ்சங்களைப் பார்த்திருக்கேன். ‘இடைநாடெல்லாம் பஞ்சம் வந்தாலும் இடைசெவல் சத்திரலப்பட்டிக்குப் பஞ்சம் வந்ததில்லெ’ன்னு சொல்வாங்க. ஆனா, அங்கேயும் பஞ்சம் வந்தது. மழைக் காலத்துலகூட மழை பெய்யாது. அப்படி ஒரு பஞ்சத்துலதான் என் நண்பன் கு.அழகிரிசாமியோட குடும்பமே ஊரைவிட்டுக் கிளம்பி வெளியேறிப்போச்சு. அந்தப் பஞ்சத்துக்குப் பேரு புண்ணாக்குப் பஞ்சம். ஏன் அந்தப் பேருன்னா, மாட்டுக்குப் போடுற புண்ணாக்கை மனுஷன் தின்னு வாழ்ந்த காலம் அது. புண்ணாக்கு வாங்கவும் துட்டு இல்லாதப்போ, காட்டுக்குப் போய் மண்ணைத் தோண்டி கிழங்குகளைக் கொண்டுவந்து, தண்ணில ஊரப்போட்டு, ஆட்டு உரலில் ஆட்டி, அதன் நீரை வடிகட்டிக் கஞ்சி காய்ச்சிக் குடிப்பாங்க. அதுக்கும் வழியில்லாத நிலையில்தான் பஞ்சம் பிழைக்க ஊரைவிட்டு வெளியேறுவாங்க. இப்படிப் போகும்போது வயசாளிகளை நடத்திச் செல்ல முடியாது. சுமக்க முடிஞ்சா சுமந்துகிட்டுப் போவாங்க; குழந்தைகள் உள்ள வீடுகள்ல வயசாளிகளையும் சுமந்துகிட்டு, குழந்தைகளையும் சுமந்துகிட்டுப் போறது பெருஞ்சிரமம். அதனால வயசாளிகள், ‘நீங்க போங்க. பிழைச்சிக் கிடந்தா பாத்துக்கிடுவோம்’னு மத்தவங்கள அனுப்பிடுவாங்க. ‘இதுக்காகவா எங்களைப் பெத்தீங்க?’ன்னு சொல்லி, உறவெல்லாம் கட்டிப்பிடிச்சு அழும். அழுது அழுது எல்லாருமே தூங்கிப்போவாங்க. காலையில முதலில் கண் முழிக்குற குடும்பப் பெண் மத்தா எல்லாத்தையும் எழுப்ப, சத்தம் கேட்காமல் தலையில அடிச்சுக்கிட்டே அழுதபடி நகர்ந்துபோவாங்க. வயசாளிகள் அங்கேயே கிடந்து செத்துப்போவாங்க.
நம்முடைய இலக்கியங்களில் எந்த அளவுக்குக் கொள்ளைநோய்கள், பஞ்சங்கள் எல்லாம் பதிவாகியிருக்கின்றன? இன்றைய காலகட்டத்துக்கு அதன் வழி நாம் எடுத்துக்கொள்ள வேண்டிய முக்கியமான செய்தி என்று எதைச் சொல்வீர்கள்?
நவீன இலக்கியத்துல ரொம்பக் கொஞ்சம்தான் பதிவாகியிருக்கு. தொ.மு.சி.ரகுநாதன் இருந்தாரே, அவர் ஒருத்தர்தான் தமிழ்நாட்டுல இந்த மாதிரி விஷயங்களை எல்லாம் தேடித் தேடி எழுதினார். அவர் வந்து ஒரு பஞ்ச காலத்துல கிராமம் கிராமமாகப் போயி பார்த்திட்டு வந்தவர், பேயறைஞ்ச மாதிரி வந்து நின்னார். ஏன்னா, அங்க கண்ட காட்சிகளை அவரால தாங்க முடியலை. ஊர் இருக்கு. மனுஷாள் இல்லை. வீடு வீடா நுழைஞ்சிப் பார்க்கிறார்; ஒரு மனுஷாள் இல்ல. ஒரே ஒரு வீட்டில மட்டும் நாய் மாத்திரம் இருந்துச்சாம். பேயடைஞ்ச ஊர்ன்னு சும்மாவா சொல்றாங்க! அப்புறம் கு.அழகிரிசாமி எழுதியிருக்கான். அதைத் தாண்டி பெரிசா சொல்ல ஏதும் இல்லை. ஆனா, இப்படியான கொள்ளைநோய்கள், பஞ்சங்கள் இதையெல்லாம் வெச்சி பிரபந்தங்கள், நாட்டுப்புறப் பாடல்கள், சித்திரகவிகள், சிந்து பாடல்கள், வாய்மொழிக் கதைகள்ல நெறைய வந்திருக்கு. நல்ல தங்காள் கதை எவ்வளவு வலியைச் சொல்லுது? பொதுவா, இந்த மாதிரி ஆக்கங்களையெல்லாம் திரட்டித் தொகுக்கணும்கிற ஞானம் நமக்கு இல்லைங்கிறதால நெறைய இழந்துட்டோம். அதுக்கு நம்மளோட அறிவுச் சூழலும்கூட ஒரு காரணம். இவங்க மனசுல வெச்சிருக்குற குறிப்பிட்ட வடிவங்களைத்தானே இவங்க இலக்கியமாகவே மதிக்கிறாங்க? ஆக, நெறைய இழந்துட்டோம். என் நெனைப்புல மிச்சம் உள்ள விஷயம் என்னன்னா, இப்படியான கொள்ளைநோய்கள் ஒரு ஊரைக் கடுமையா பாதிக்கும்போது அடுத்து, பசியும் பஞ்சமும் அங்கே குடியேறிடும். அது இப்பம் நடந்துடமா நாம பார்த்துக்கணும்.
இதுபோன்ற இக்கட்டான காலகட்டங்களில் நாம் நம் சமூகத்தைக் காக்க எதைக் கருவியாகக் கொள்வது?
மனிதாபிமானம்தான் ஒரே கருவி. ரொம்ப இக்கட்டான காலகட்டத்துல நம்மோட முன்னோர்கள் அரசாங்கத்தைப் பெரிசா நம்பினதே இல்லை; அப்படி முழுக்க நம்பினா, முழு மோசம் போயிடுவோம்னு அவங்களுக்குத் தெரியும். சாப்பாட்டை அவங்க சிக்கனமாக ஆக்கிக்குவாங்க. இந்த மாதிரி காலத்துல கையிருப்பு என்னவோ அது மட்டும்தானே நிதர்சனம்? சம்சாரிங்க அதை எவ்வளவு காலத்துக்கு நீட்டிக்கணுமோ அவ்வளவுக்குப் பாதுகாப்புப் பண்ணிக்குவாங்க. ஆனா, தன்னளவுலதான் சிக்கனம் இருக்குமே தவிர, ஒருத்தருக்கு ஒருத்தர் உதவிக்குறது நிக்காது. கருணை பெருகும். அப்படித்தான் மனித குலம் இவ்வளவு காலமாகத் தன்னைக் காபந்து பண்ணிக்கிட்டு வந்துருக்கு. நம்ம வயிறு நெறைஞ்சுதான்னு நெனைக்காம, நமக்குக் கீழ இருக்கவங்க வயிறு நெறையுதான்னும் பார்த்து, அவங்களுக்கு உதவுற காருண்யம்தான் நாம எப்பவும் கைக்கொள்ள வேண்டிய கருவி!
நன்றி: இந்து தமிழ் திசை
சனி, 25 ஏப்ரல், 2020
வியாழன், 23 ஏப்ரல், 2020
#முக்கிய_அறிவிப்பு. திருச்செங்கோடு அருகே உள்ள மல்லசமுத்திரம் பகுதியில் கொரோனா தொற்று பரவல். தனியார் மருத்துவமனையில் பணிபுரிந்த செவிலியருக்கு தொற்று அறிகுறி. பொதுமக்கள் காரணமின்றி வெளியே சுற்றுவதை தவிர்க்கவும். நம் அருகில் கூட கொரோனா தொற்றுகள் இருக்கலாம். #அலட்சியமாக இருந்து நாட்டையும் உங்கள் வீட்டையும் கெடுக்க வேண்டாம்
இதற்கு குழுசேர்:
இடுகைகள் (Atom)